بررسی تاثیر مکتب دیکانستراکشن در نمای بناهای معاصر ایران

دیکانستراکشن در لغت به معنای ساختارشکنی و واسازی است. مفهوم دیکانستراکشن که نه تنها در عرصه معماری بلکه در فلسفه نیز تعابیری بر آن مترتب است به وسیله ژاک دردیدا برای بیان تکثر معنا در قرائت های موجود در یک متن مورد استفاده قرار گرفته است. دیکانستراکشن به برداشتهای آزادانه از یک متن توسط خوانندگان اشاره دارد. متاسفانه در کشور ما به دلیل برداشت های سطحی از نام و اصول این سبک منجر به خلق آثاری گردیده که بر خلاف مفهومدیکانستراکشن در معماری نه تنها بی اعتنا به فرهنگ و تاریخ معماری ایران بوده بلکه با ترکیب عناصری پراکنده با تزیین گرایی افراطی در تضاد با ارزش ها در معماری گذشته ایران بوده است. هدف از انجام این تحقیق بررسی علت آشفتگی ظاهر و نمای بعضی از بناهای موجود در سطح شهر با تاثیر از سبک دیکانستراکشن، بیان اثرات بی توجهی به مفهوم عمقی یک سبک و تقلید سطحی از مکاتب معماری غرب می باشد. در این مقاله پس از بررسی معماری معاصر در ایران و نگاهی به مفهوم سبک به معرفی مکتب و معماری دیکانستراکشن و تاثیر آن سبک بر آثار معماری معاصر ایران در بناهای موجود در سطح شهر تهران پرداخته ایم. سپس به تحلیل دو نمونه از کارهای آیرنمن که با استفاده از مفاهیم دیکانستراکشن طراحی شده است پرداخته ایم. و در پایان با تشریح چگونگی روند تاثیرگذاری این مکتب بر بناهای سطح شهر و پیامدهای ناشی از تاثیرگیری سطحی یک بنا از یک سبک نتیجه گیری کرده ایم.

کلیدواژه ها:

دیکانستراکشن در ایران ، معماری معاصر ایران ، التقاط گرایی در معماری ایران ، زیبایی شناسی در نما