نقش معماری بایونیک در تحقق توسعه پایدار شهری، نمونه موردی الهام از برگ های نیلوفر آبی در طراحی یک رستوران شناور

توسعه سریع شهری، در چند دهه معاصر، زندگی بشر را از نظر اجتماعی، اقتصادی و محیطی زیست تحت تاثیر قرار داده است. مطرح شدن توسعه پایدار، به عنوان شعار اصلی هزاره سوم نیز ناشی از اثرات شهرها بر گستره زیست کره و ابعاد مختلف زندگی انسانی است. شهرها به عنوان عامل اصلی ایجاد کننده ناپایداری در جهان به شمار می روند. بر این اساس با توجه به پیچیدگی ذاتی شهرها و ابعاد مختلف تاثیر گذاری آن ها، شناخت عوامل اصلی و کلیدی در جهت دست یابی به توسعه پایدار شهری، ضروری به نظر می رسد. از نظر کالبدی، توسعه پایدار شهری زمانی تحقق می یابد که در طول زمان شهر را از نظر زیست محیطی قابل سکونت و زندگی، از نظر اقتصادی بادوام و از نظر اجتماعی همبسته نگه دارد. یکی از راهکارهای دستیابی به توسعه پایدار شهری، الهام از طبیعت در طراحی ها می باشد. معماری بایونیک، سبکی از معماری است که در آن طراحی ها با الهام از فرم، هندسه، سازه و عملکرد موجود در ارکان طبیعت صورت می گیرد. طراحی فضاهای شهری بر اساس معماری بایونیک می تواند با تحقق پایداری محیطی، اقتصادی و اجتماعی نقش مهمی را در جهت توسعه پایدار شهری ایفا کند. در این مقاله تاریخچه و لزوم الهام از طبیعت در طراحی های معماری و ارتباط آن با توسعه پایدار شهری بیان شده و در انتها به توضیح کامل نحوه الهام از برگ های ویکتوریا آمازونیکا برای طراحی یک رستوران شناور پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، معماری پایدار شهری ، معماری بایونیک ، الهام از طبیعت ، ویکتوریا آمازونیکا