بررسی انطباق معماری عمارت تاریخی خسرو آباد شهرسنندج با شرایط زیست اقلیمی آن به روش ماهانی

شهرسنندج به دلیل واقع شدن در یک موقعیت جغرافیایی خاص (از نظر طبیعی محصور بین تپه ها) در ادامه سلسله جبال زاگرس و قرارگیری درارتفاع 1٬450 تا 1٬538 متری از سطح دریا در منطقهٔ کوهستانی زاگرس واقع شده و آب و هوای سرد و نیمه خشک دارد برخوردار است. بخش های زیادی از شهر برروی تپه هایی واقع شده است،و وضعیت توپوگرافی شهر و کوه های اطراف آن باعث گردیده است که شهر به صورت طبیعی در یک دره نسبتا مسطح محصور گردد.به همین دلیل شهرشرایط زیست اقلیمی ویژه ای را به خود اختصاص داده است. لذا لزوم بررسی شرایط اقلیمی در رابطه با طراحی جهت استقرار ساختمان ها در فصول سرد سال برای کاستن مشکلات مربوطه ضروریست که در این رابطه با استفاده از دادههای هواشناسی سینوپتیک وضعیت زیست اقلیمی شهر سنندج مورد بررسی قرارگرفته است. نتایج حاصل از این بررسی جدول بیوکلیماتیک ساختمانی ماهانی درعمارت تاریخی خسرو آباد شهر سنندج (سال 1223 هجری قمری و دوره قاجاریه) برای تعیین محدوده ی آسایش در طول شبانه روز مورد بررسی قرار گرفت.دراین مقاله ابعادی چون فرم بنا، نوع مصالح، کالبد شهر سایر موارد در ارتباط با اقلیم سرد مورد بررسی قرار گرفته است

کلیدواژه ها:

منطقه ی آسایش ، شاخص ماهانی ، عمارت خسرو آباد ، سنندج