بررسی پیوند بین هنرموسیقی و معماری در ایران

هنر موسیقی به عنوان یکی از انتزاعی ترین هنر ها همواره وسیله ای غیر کلامی جهت ابراز حالات و احساسات درونی بشر بوده است که با بهره گیری از قوه ابهام هر فرد را به بیان و زبان شخصی خود می رساند و با برانگیختن صور خیالی و فکری ارتباطی صمیمانه برقرار می کند. هنر شعر و شاعری نیز که از دیرباز در سرزمین ما جایگاه ویژه ای به خود گرفته وسیله ای است جهت بیان افکار و احساسات یک جامعه. به همین دلایل برقراری ارتباط و پیوندی عمیق بین این دو هنر همواره مدنظر فرهیختگان جامعه بوده است. به طور کلی ، در طول تاریخ در ایران، موسیقی همواره به صورت فعالیتی ضمنی و فرعی در کنار فعالیت های و جریان های دیگر صورت می گرفته است. ولی معمولا، در ایران فضای خاصی نیز برای اجرای صرف موسیقی وجود نداشته است. بر این اساس وجود الگویی جهت طراحی چنین فضا هایی الزامی به نظر می رسد و بی تردید موسیقی و معماری یکی از اثرگذار طنین هنرها برای زندگی انسان است. بنابراین در این پژوهش به بررسی رابطه و پیوند بین هنر موسیقی و معماری در ایران جهت استفاده از این دو هنر در طراحی فضا های معماری مرتبط پرداخته شده است. روش تحقیق دراین پژوهش براساس روش تحلیل توصیفی استوار است

کلیدواژه ها:

موسیقی ، معماری ، هنر ، مشترکات هنر موسیقی و معماری