ماهیت فلسفه زیبایی شناختی در معماری

دنیای امروز دنیای بی ثباتی ارزش هاست. هیچ معیار ثابتی برای اینکه بگوییم این اثر خوب است یا بد وجود ندارد. نسبیت در ارزشها، کثرت گرایی در معیارهای ارزشی و شکا کیت در مباحث هستی شناسی و انسان شناسی را بدنبال آورده است. اینها در حالی است که پیامبران، حکما و مصلحین جهان همه یک اصل کلی را بیان کرده اند و آن اینکه یک حقیقت جامع جها ن شمول و مدبر بر هستی حاکم است و باید ها و نبایدها، زشتی ها و زیبایی ها و همه مبانی و معیارهای مبتنی بر ذات و فطرت انسان است. گمان می رودآنچه راه حل جامعه طوفان زده کنونی ما با شد، تکیه بر ارزشهای ثابت و پیروی از هنر آرمانگرا است تا هم هنرمند به کمال برسد و هم مخاطب رشد کند. انسانی که قدرت انتخاب ندارد مثل کف و خاشاکی روی آب با هر جریانی در سطح ، به این سو و آن سو کشیده می شود. چنین شخصی چون جهت گیری اساسی و معنایی در کارش ندارد، از جوشش پنداشتها ی اصیل از درون خود محروم است و تبدیل به یک مقلد می شود . نداشتن قدرت انتخاب عموما ریشه در ناتوانی در دستیابی به یک هویت مستقل دارد.بنابراین در این مقاله به بررسی حسن شناسی و زیبایی می پردازیم و در این راستا زیبایی شناسی و فلسفه ی زیبایی در شرق و غرب را بررسی کرده و در انتها زیبایی شناسی معماری را بررسی کرده و زیبایی شناسی را از منظر اسلامی بررسی کرده تا به سوالهای زیر پاسخ داده شود :معیار ما امروز برای ارزشگذاری زیبایی چیست چگونه می توانیم اثر هنری خوب را از بد تشخیص دهیم

کلیدواژه ها:

حکمت ، زیبایی شناسی ، عرفان ، معماری ، هنر