بررسی ساختاری خانه های اقلیم گرم و مرطوب در شهر های بوشهر و بندر لنگه(نمونه موردی:خانه اکابریان و خانه فاروق )

خانه مهمترین فضای زیستی در هر منطقه محسوب شده و بیانگر اقلیم، فرهنگ ، اجتماع ، آداب و رسوم و تاثیرات سیاسی و تاریخی آن می باشد . امروزه به علت عدم توجه به عوامل فوق و ویژگی های بومی هر منطقه و همچنین ورود معماری ناسازگار وارداتی منجر به پایین آمدن کیفیت مسکن و از بین رفتن حس سر زندگی ، تحرک و حیات شده است. در این میان نقش اقلیم بر معماری بومی پایدار بسیار چشمگیر است. شناخت آب و هوای بومی هر منطقه از مهمترین عوامل در ایجاد آسایش حرارتی خانه محسوب شده و نقش دانش بوم شناسی در افزایش ظرفیت و کیفیت فضای زیستی را نمی توان نادیده گرفت. تنوع آب و هوایی در ایران منجر به خلق معماری گوناگون و ارزشمند گردیده است. منطقه گرم و مرطوب حاشیه خلیج فارس با معماری زیبا و بومی که همچنان مورد بی مهری قرار گرفته نمونه بارز یک معماری پایدار و همساز با اقلیم می باشد. این مقاله با بررسی ویژگی های مناطق گرم و مرطوب و با انتخاب شهرهای بندر بوشهر و بندر لنگه به بررسی تاثیر اقلیم بر معماری این منطقه و نحوه شکل گیری بافت سنتی آنها پرداخته است. با گزینش دو خانه بعنوان نمونه موردی از مجموعه خانه های بندر بوشهر و بندر لنگه فضاهای معماری و عملکرد آنها مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است. پس از بررسی به شباهت ها و تفاوت هایی پرداخته که ازعواملی همچون اقلیم، فرهنگ ،معیشت، آداب و رسوم تاثیر پذیرفته است.

کلیدواژه ها:

خانه ، اقلیم گرم و مرطوب ، معماری پایدار ، بندر بوشهر ، بندر لنگه