معماری منظر و فرآیند طراحی شهری در رابطه با انسان و طبیعت

معماری منظر رشته ای جوان در عرصه حرفه های مرتبط با طراحی محیط به شمار می آید و هنوز در حال طیتکامل خویش است. هرچند معماری منظر در بسیاری از مباحث و به ویژه در زمینه مفاهیم مربوط به خلق وسازماندهی فضا و مکان قرابت بسیار زیادی به معماری دارد، لیکن عرصه فعالیت آن در محیط های باز طبیعی ومصنوعی و ارتباط ناگزیر آن با فرآیندهای جاری در این عرصه باعث ایجاد خصوصیات ویژه ای برای آن شدهاست.این خصوصیات ویژه معماران منظر را به آشنایی با طیف وسیعی از دانش وا میدارد که با اندک نگاهی بهآثار هنری ایرانیان و تعاملی کوتاه در آنها در میابیم که سرچشمه تمامی هنرهای ایرانی برگرفته از تجسم عینیاندیشه مردمانی است که تلاش کرده اند جهان بینی خود را در قالب هان هنر بیان کنند.طبیعت دستاورد معماریهستی خداوندگار عالم است و اغلب برای معماران سرچشمه الهام بوده است به دلیل گرایشی ذاتی و فطری انسانها در تعامل با طبیعت و تاثیرات قابل توجه ارتباط با طبیعت بیرون بوده است. امروزه نیاز جنسی و روحی انسانبه برقراری ارتباط با طبیعت موجب درد ایده که در همه جوامع طبیعت به مثابه میراث فرهنگی تلقی شود. هدفاصلی پژوهش حاضر با توجه به معماری منظر و ارتباط انسان با طبیعت و عناصر طبیعی و همچنین تشخیصیجایگاه شهری در نوع برخورد انسان با طبیعت است.

کلیدواژه ها:

معماری منظر ، شیوه های سیستماتیک طراحی ، تعامل انسان با طبیعت ، طبیعت ، الگو ، مدل