بررسی ساختار کالبدی معماری بومی خانه های کاشان (نمونه موردی: خانه طباطبایی و خانه بروجردی ها)

معماری سنتی شهرهای تاریخی ایران، حاوی درس های آموزنده ای در زمینه های مختلف مرتبط با معماری و شهرسازی است. یکی از نکات قابل تامل در این زمینه، شگردهای به کار رفته در طراحی سکونت گاه های مسکونی است که علیرغم شرایط محیطی سخت و خشن این مناطق، امکان زندگی امن، راحت و پایدار را برای هزاران سال فراهم کرده است. مقاله حاضر با بررسی موردی خانه طباطبایی ها و بروجردی ها در کاشان به عنوان نمونه های بارزی از سکونتگاه های پایدار و تطبیق آنها با خانه های معاصر در این شهر که بی توجه به نکات اقلیمی و با تکیه بر تاسیسات برقی و گازی برای ایجاد شرایط آسایش ساخته شدهاند دست به تاکید بر بررسی اهمیت و ایجاد کاهش مصرف انرژی های تجدیدپذیر میزند. هدف اصلی از انجام این مقاله شناخت استفاده از انرژی های باد و خورشید (تجدیدپذیر) در کالبد مساکن سنتی همساز با اقلیم مربوطه و استفاده از اطلاعات به دست آمده و تطبیق آنها در مساکن امروزی است بنابراین سیوال اصلی این تحقیق که به صورت توصیفی تحلیلی تاریخی انجام میشود، این است که آیا با بکارگیری انرژی باد و خورشید می توان خانه ای اقلیمی درجهت کاهش مصرف انرژی طراحی کرد در این پژوهش، با بازشناساندن نقش عناصرطبیعی (آب، خاک، گیاه، باد، نور) با نگرش اقلیمی، درخانه های سنتی ایران و استفاده از این مطلب در ساخت خانه های جدید، در راستای نزدیک شدن به خانه های انرژی صفر، در نزدیک شدن هر چه بیشتر به مولفه های توسعه پایدار در عملکرد ساختمان سعی خواهیم نمود.

کلیدواژه ها:

اقلیم ، خانه بروجردی ها ، خانه طباطبایی ها ، توسعه پایدار