تحلیل رفتار طیفی نور روز در تهران و ارتباط آن با آلودگی هوا

دراین رساله ازروش تحلیل اجزا اصلی pca درتوصیف رفتارطیفی نورخورشید درتهران به منظوریافتن ارتباط آن باالودگی هوای این شهراستفاده گردیده است به این منظور 12396 نمونه توزیع انرژی طیفی نورروز درفاصله زمانی نیمه دوم شهریور ماه سال 1390 تاپایان اردیبهشت ماه سال 91 درزمانهای مختلف ازروز و درشرایط متفاوت جوی ودرجات مختلفی ازالودگی هوااندازه گیری شد ازانجا که درروش تحلیل اجزااصلی پایه های کم اهمیت تردرابعادبزرگتر قرارمگییرند تلاش شد تا باتعقیب نحوه تغییرات درپایه های میانی که ازآنان با اصطلاح ابعادناچیز نام برده شده است ارتباطی میان توزیع تشعشعات طیفی و میزان الودگی هوای شهر تهران پیدا شود نتایج این تحقیق نشان میدهد ابعادطیف دریافتی نورروز درتهران درمقایسه باسایرشهرهای جهان که درآن اندازه گیری طیف نور خورشید گزارش گردیده ست به به مراتب بزرگتر می باشد این ابعادبه اندازه ای بزرگ هستند که با استفاده از12 تابع پایه نیز فقط حدود 97درصد ازطیف های اندازه گیری شده بادرجه بازسازی عالی قابل دوباره تکرار هستند ازسوی دیگر نتایج تحقیق انجام شده نشان میدهد که با افزایش شاخص استانداردالودگی هواPSI درشهر تهران طیف تشعشعات دریافتی ازابعادبزرگتری برخوردارمیگردند به نحوی که برای بازسازی بادرجات قابل قبول استفاده ازتوابع پایه بزرگتر که ازآنان باعنوان اجزا ناچیز یادشده است ضروری می باشد

کلیدواژه ها:

توزیع توان طیفی SPD ، طیف نورروز درتهران ، تحلیل اجزای اصلی ، تحلیل اجزای ناچیز ، شاخص استانداردآلاینده هاPSI