بررسی تاثیر آلودگی صوتی بر سلامت عمومی و روانی شهروندان سمنان

آلودگی صوتی، یکی از مهم ترین آلاینده های محیطی است که ابعاد مختلف سلامتی انسان رابه مخاطره می اندازد. بدین منظور این تحقیق به ارتباط میان این آلودگی و عوارض ناشی از آن در ابعاد جسمانی وروانی پرداخته است. ابتدا میزان آلودگی صوتی وسایل نقلیه در خیابان های اصلی شهر سمنان با استاندارد ایران در سال 1382-1381 مقایسه شد. نتایج مبین این مطلب است که کلیه ی مناطق اندازه گیری از لحاظ استاندارد ایران، جزء مناطق مسکونی تجاری بوده و از نظر میزان آلودگی صوتی، استاندارد بالاتر (60 دسی بل) هستند. سپس با روش بررسی پرسش نامه ای، میزان و نوع عوارض آلودگی صوتی ناشی از وسایل نقلیه و وضعیت شهروندان بررسی شد. گروه های مختلف از نظر میزان شدت صدای محیط و عوارض عمده ی آلودگی صونی از جمله اختلال در تمرکز حواس، اختلال د گفتگو، اختلال در خواب، هیجان و اضطراب، سر درد و سرگیجه، خستگی زودرس و ضعف عضلانی مورد بررسی قرار گرفتند. هم چنین در پرسش نامه ی CHQ، ابعاد مختلف عمومی در بین 4 گروه گوناگون شامل کارکنان دانشگاه سمنان، مغازه دارای در خیابان های پر تردد، مغازه داران در خیابان های خلوت و مدموران راهنمایی و رانندگی مورد پرسش قرار گرفت. در این بررسی، از 254 فرد پرسش شونده، 200 پرسش نامه قابل استناد بود. تحلیل نتایج نشان داد که از لحاظ میزان شدت صدای ترافیک و عوارض صوتی در کلیه ی گره های پرسش شونده، ماموران راهنمایی و رانندگی بیش ترین گروه متاثر از صدای ترافیک و دانشگاهیان، کم ترین افراد از لحاظ تاثیر صدای ترافیک بودند و همچنین از لحاظ سلامت عمومی در مورد افسردگی و نمره ی کلی میان گروه های مختلف، تفاوت معنی دار در سطح احتمال 0/05 مشاهده شد؛ ولی در سایر زیر مقیاس ها ( نشانه های بدنی، اضطراب و بی خوابی، نارساکنش وری اجتماعی) بین گروه های مختف تفاوت معنی داری در سطح احتمال 0/05 وجود نداشت. در سنجی کلیه ی گروه ها، صدای موتور سیکلت، به عنوان آزار دهنده ترین صدای ترافیک در بین شهری معرفی شد.

کلیدواژه ها:

آلودگی صوتی ، سلامت عمومی ، پرسش نامه GHQ ، حقوق محیط زیست ، حقوق ایران