بررسی ضریب جذب صوتی نانو کامپوزیت های بر پایه پلی کربنات وپلی متیل متا آکریلات جهت کاربرد در موانع صوتی زیست محیطی

هدف از این مقاله بررسی ضریب جذب صوتی نانو کامپوزیت ها ی پلی کربنات و پلی متیل متاآکریلات حاوی 3 / 0 درصد وزنی دی اکسید سیلسیوم، اکسید روی و دی اکسید تیتانیوم جهت کاربرد در موانع صوتی زیست محیطی می باشد. جهت ساخت 16 فرمول از نانوکامپوزیت های پلیمری شفاف از دستگاه اکسترودر مارپیچی با روش اختلاط مستقیم مذاب استفاده شد و بدنبال آن نمونه های مورد نظر با استفاده از دستگاه پرس به شکل صفحه درآمده و قالب گیری فشاری شد. جهت اندازه گیری ضریب جذب صوتی نمونه های مورد نظر از دستگاه لوله امپدانس دو میکروفونه در گستره بسامدی 50 تا 6300 هرتز استفاده شد. سپس نمونه ها توسط دستگاه برش با آب به دو قطر 30 و 100 برش داده شد و در نهایت جهت بهینه سازی خواص آکوستیکی و کاهش دادن هر گونه عیوب سطحی ناشی از قالب ریزی، سطح نمونه ها با کمک دستگاه سند بلاست پولیش داده شد و دوباره توسط دستگاه امپدانس تیوب ضریب جذب نمونه ها ی جدید اندازه گیری شد. نتایج حاصله از تحقیق نشان می دهد که ماده pcsi3-r بیشترین ضریب جذب را در فرکانس های میانی 500 هرتز درمقایسه با نمونه های دیگر کسب کرده است. به این مفهوم که زبری نمونه مورد نظر، سبب بهینه شدن ضریب جذب در فرکانس های میانی شده است. سطوح زبر اغلب سبب می شوند تا ذرات موجود در ماتریس پایه، اثر مثبتی در افزایش ضریب جذب در فرکانس میانی 500 هرتز به عنوان فرکانس غالب صدای ترافیکی داشته باشند. از اینرو ماده pcsi3-r به عنوان یک ماده مناسب در کاربری سازه ها بخصوص در ساختار موانع صوتی زیست محیطی پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

نانوکامپوزیت ، ضریب جذب ، مانع صوتی زیست محیطی ، فرکانس میانی ، لوله امواج ساکن دو میکرفونه