بررسی رابطه شرایط آب و هوایی با غلظت آلاینده ها در شهر تهران به کمک مدلسازی فازی

امروزه یکی از مهمترین مسایلی که کلانشهرها و به ویژه شهر تهران را درگیر خود ساخته است، آلودگی هوا میباشد. کیفیت هوا، بهعلت افزایش جمعیت، حجم زیاد خودروها و نیز کارخانه های صنعتی روبه کاهش است. از طرف دیگر مشاهده و تخمین کیفیت هوا به علت تاثیری که بر سلامت جامعه دارد، از اهمیت بالایی برخورد دار میباشد. در این مقاله تاثیر شرایط آب و هوایی بر غلظت آلاینده ها در هوای شهر تهران را، مورد بررسی قرار دادیم. بدین منظور هوای شهر تهران در سالهای-1389 1387 بهصورت روزانه، به عنوان نمونه درنظرگرفته شد. برای بررسی رابطه و مدل سازی از روش مدلسازی فازی ونگ-مندل بهره بردیم. دراین تحقیق، داده های ورودی که همان شرایط آب و هوایی میباشند، عبارت اند از: دما، میزان متوسط بارش، رطوبت هوا و سرعت باد و در مقابل داده های خروجی سیستم، 3 آلاینده مهم هوای شهر تهران، مونواکسید کربن، ذرات معلق و دی اکسید گوگرد، میباشند. طبق نتایج این تحقیق به این نتیجه رسیدیم که رابطه معنی داری بین شرایط آب و هوایی و غلظت آلاینده ها در شهر تهران وجود ندارد. بهعبارت دیگر، خروجی سیستم مدلشده تقریبا در کلیه شرایط آب وهوایی ثابت و مستقل از شرایط جوی میباشد.