بررسی عوامل موثر بر معماری کودک محور با هدف افزایش تجربه در کودکان

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 585

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CARSE03_178

تاریخ نمایه سازی: 18 خرداد 1398

چکیده مقاله:

کودکان حساس ترین و تاثیر پذیرترین گروه سنی جامعه را تشکیل می دهند و در مهم ترین سال های زندگی شان یعنی زمانی که پایه های رشد شخصیتی، ذهنی، جسمی و اجتماعی آن ها شکل می گیرد تا زمانی که وارد شهر می شوند نیازمند این هستند تا زندگی اجتماعی را در مقیاس خود تجربه کنند و این امر مستلزم فراهم بودن فضایی کودکانه و صمیمانه است. از سال های 1881 میلادی به بعد، تلفیق نظریه های روانشناسی معماری با نظریه های یادگیری در خلق فضاهای مربوط به کودکان بیشتر مورد توجه قرار گرفت و محققان و طراحان با برقراری پیوند میان این دو به شاخصه هایی در حوزه های فضایی، روانی، فیزیکی و رفتاری دست پیدا نمودند. آبراهام مازلو معتقد است که شکل گیری شخصیت بی تفاوت که درباره محیط حساسیت و کنجکاوی زیادی نداشته، با زندگی درگیر نشده و رغبتی به زیستن ندارد، حاصل ناکامی و شکست در ارضاء کنجکاوی های خودانگیخته و مشتاقانه دوران کودکی است، چراکه محیط اطراف شرایط ارضای حس کنجکاوی کودکان را فراهم نیاورده است. در این پژوهش تلاش شده است تا با استفاده از روش تحقیق توصیفی وهمبستگی و بهره گیری از یافته های روانشناسی و رفتار کودکان و با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و فیش برداری به بررسی عناصر کالبدی معماری موثر بر کودکان و ایجاد تجربه در آن ها بپردازد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که با بررسی عناصر کالبدی و توجه به روانشناسی کودک در محیط و به کارگیری آن ها در طراحی می توان به طراحی فضاهای محرک خلاقیت و ایجاد کننده فعالیت ذهنی و جسمی مفرح و ایمن دست یابیم.

نویسندگان

الهه عین آبادی

دانشجوی کارشناسی ارشد معماری،گروه معماری، واحد پردیس، دانشگاه آزاد اسلامی، پردیس، ایران

علی شرقی

استادیار، گروه معماری، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران

فهیمه معتضدیان

استادیار، گروه معماری، واحد پردیس، دانشگاه آزاد اسلامی، پردیس، ایران