تدوین اصول طراحی فضای باز مجتمع مسکونی دوستدار کودک با رویکرد روانشناختی محیط برای کودکان 6 تا 12 سال

از آنجا که دوران کودکی از اهمیت بسزایی در رشد شخصیتی و سلامت اجتماعی افراد جامعه برخوردار است، ویژگی های محیطی که کودکان در آن رشد و پرورش می یابد، بسیار حایز اهمیت می باشد. با تغییر الگوهای زندگی و روی آوردن انسان به ارتفاع در بسیاری از شهرهای پر جمعیت، طراحی مناسب فضاهای باز و جمعی مجموعه های بلند مرتبه می تواند نقش بسزایی در این زمینه ایفا نماید. هدف این پژوهش با مبنا قرار دادن این موضوع، تعیین ویژگی های عرصه ی عمومی یک مجتمع مسکونی دوستدار کودک با توجه خاص به کودکان 6 تا12 ساله بوده است . روش تحقیق توصیفی تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، اسناد و بررسی های میدانی است. با تحقیقات صورت گرفته در این زمینه، نقش محیط های دوستدار کودک و فضاهای بازی بر رشد کودکان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و بر مبنای آن ها راهکارهای طراحی پیشنهاد گردیده است. سپس با روش نمونه گیری با حجم نمونه ی60کودک6تا 12 ساله، داده های کیفی ( نقاشی و های همزمان مصاحبه ) گردآوری و با استفاده از نرم افزار اطلس تی آی آنالیز شده است. در نهایت نتایج حاصل از مطالعات و بررسی های میدانی منجر به دستیابی به مولفه هایی نظیر وجود عناصر طبیعی، دسترسی به تنوع فعالیت ها، ایمنی و امنیت، آسایش و آرامش، تعامل اجتماعی، مشارکت کودکان و ... گردیده که همراه با ارایه ی راهکارهای مناسب طراحی می تواند الگویی مطلوب را جهت طراحی عرصه ی عمومی مجتمع مسکونی، سازگار با نیازهای کودکان و موثر در رشد همه جانبه ی آن ها (ذهنی، جسمی، عاطفی، اجتماعی و ...) ارایه دهد.

کلیدواژه ها:

فضای باز مجتمع مسکونی ، دوستدار کودک ، کودک ، بازی