سنجش و ارزیابی رشد هوشمند از دیگاه مدیران شهری نمونه موردی منطقه6 شهر شیراز

رشد هوشمند همواره موضوع دامنهداری در حوزه برنامهریزی بوده به عنوان یکی از راههای مقابله با پراکندگی توسعه شهری است در واقع رشد هوشمند جایگزینی برای پراکندگی به حساب می آید که مدیران شهری به عنوان راهبرد توسعه آتی شهر از این الگو تبعیت کنند؛ اهداف تحقیق مود نظر تحلیل چگونگی دستیابی به رشد هوشمند از دید مدیران شهری، برنامه ریزی شهری توسعه شهری جهت نیل به رشد برنامه ریزی شهری است و...، این مقاله با رویکردی توصیفی- تحلیلی و با استفاده از روشهای کتابخانهی و میدانی به دنبال ارزیابی رشد هوشمند از دیدگاه مدیران شهری است. ابزار اصلی تحقیق پرسشنامه و با استفاده از طیف لیکرت به دنبال آزمون فرض فرضیات تحقیق است به این طریق که در ابتدا تمامی دادههای پرسشنامه به محیط نرم افزاری spss برده شد، روایی این تحقیق از طریق آلفای کرونباخ ارزش عددی 839.0 محاسبه شد و پس از تعیین نرمال و غیر نرمال بودن دادهها از آزمونهای نیکویی برازش بهترین روش برای اندازهگیری فرضیات ازمون t تک نمونهی و آزمون پیرسون و رگرسیون استفاده شده است.نتایج تحقیق از طریق آزمون پیرسون نشان دادکه بین فاکتورهای فنی و عمرانی و فاکتور های اجتماعی رشد هوشمند ارتباط معناداری وجود دارد که با احتمال 95 %میتوان ادعا کرد بین این دو فاکتور رشد هوشمندارتباط معنی داری وجود دارد. و با توجه به ضریب رگرسیون برای هر دو متغیر اجتماعی و فنی و عمرانی که رشد هوشمند شهر شیراز را پیش بیبنی می کند فرض دوم این تحقیق نیز در آزمون t تک نمونهی بیانگر این مهم است که که با احتمال 95 %میتوان ادعا نمود که این میزان رشد هوشمند شهر شیراز از نظر افراد تحت نمونه بالاتر از 50 درصد است.

کلیدواژه ها:

رشد هوشمند ، مدیران شهری ، شیراز