معماری شدن (بنا شدن) با رویکرد پدیدارشناسی مکان

تاریخی هر کشور موجب شکل گیری فرهنگ آن جامعه می شود و به تبع فرهنگ هر جامعه نیز در معماری آن تاثیر می گذارد. در پی مدرن سازی عصر حاضر، فرهنگ و آیین (اصالت و سنت) به صورت تدریجی کنار رفته است. شهرسازی مدرن با داشتن بالاترین امکانات علمی و تکنولوژیک، چیزی جز غیر مکان ها و فضاهای تهی در برنداشته است. انگاری که در انتظار نفسی مسیحایی اند که در آنها روحی بدمداوقات در همین زمینه مقالاتی با موضوعات باززنده سازی حس مکان و هویت مکان تهیه کرده ام. در اینتر با مبحث پدیدارشناسی در معماری روبرو شده ایم که بسیار هم ربط، هم آنگ و دنباله مبحث بازیابی هویت مکان می باشد. در مبحث پدیدارشناسی با دو دیدگاه متفاوت مواجه می شویم:1 دیدگاه هوسرلی، جریانی شناخت شناسانه و 2 دیدگاه هایدگری ، به معنی جریانی هستی شناسانه . از نظر هایدگر ما به طور دایم در حال تعامل با محیط و تفسیر آن هستیم . پدیدارشناسی هرموتیکی (منتسب به هایدگر) در پی کشف معنی است. (پروین پرتوی پدیدارشناسی مکان ص 45). در این مقاله سعی بر آن است و به روش توصیفی - تحلیلی و با مطالعه پدیدارشناسی هایدگر و سپس شولتز در معماری، چکیده ای از نقش آن در تیمار کردند و به طبع سکنی پذیری و زندگی کردن را ارایه دهیم تا بتوانیم به الگویی برای رسیدن به الفت با مکان دست یابیم. در مطالعه پدیدارشناسی مکان انتخاب دیدگاه هرموتیک یا هایدگری که نوربرگ شولتز نیز پیرو این جریان است در مجموع از دیگر دیدگاه های پدیدارشناسی مناسب تر است. زیرا قلمروی تجارت و حوادث واقعی بشری را پایه تمیم توصیفی خود قرار می دهد. از این رو به بررسی مطالعات نوتنبرگ شولتز پرداخت تا به یک نتیجه گیری در این باب دست یافته شود.

کلیدواژه ها:

پدیدارشناسی ، هایدگر و شولتز ، پدیده مکان ، معماری شدن ، الفت با مکان