ایجاد شهر سبز پایدار با استفاده از گیاهان دارویی مقاوم به خشکی و شوری در فضای سبز شهری ( مطالعه موردی شهر فردوس )

ایران کشوری است گسترده با اقلیم های متفاوت که البته بیشترین مساحت آن را مناطق خشک و نیمه خشک در بر گرفته است مناطقی که به دلیل محدودیت شدید منابع آبی همواره با مشکل تامین آب مورد نیاز برای امورات مختلف از جمله شرب ،کشاورزی ،صنعت و به خصوص فضای سبز شهری مواجه هستند.لذا در سالهای اخیر در اکثر شهرهای کشور طرح جداسازی شبکه آبیاری فضای سبز از شبکه آب شرب شهری در دستور کار قرار گرفته و در بسیاری از موارد، آب وارد شده به این شبکه آبی است با کیفیت پایین و غالبا شوری بالا که محدودیتهای زیادی را در انتخاب گونه های گیاهی مناسب جهت زیباسازی فضای سبز شهری به وجود آورده و شهرداریها را ناگزیر به انتخاب گونه های جایگزین نموده است . در این راستا طرحی در سال 1390 در محدوه جغرافیایی شهر فردوس در خراسان جنوبی آغاز و در طول 6 سال امکان جایگزینی گونه های تزیینی حساس و پر توقع با برخی از گیاهان دارویی مقاوم به شوری و خشکی مورد بررسی قرار گرفت .نتایج حاصل از این بررسی 6 ساله نشان داد که از بین گونه های انتخاب شده تنها سه جنس ختمی ،شیرین بیان و داتوره تزئینی امکان جوانه زنی با آب EC=7 ds/m را داشتند اما تعداد زیادی از آنها اگر با آب با کیفیت مناسب تر سبز شوند قدرت استقرار و رشد مطلوبی را در این حد از شوری داشته و حتی با نیاز آبی کمتری نسبت به گونه های گیاهی قبلی می توانند وارد عرصه های فضای سبز شده و به عنوان گیاهان کم آب و زیبا در طراحیها مورد استفاده قرار گیرند .

کلیدواژه ها:

مشکل تامین آب ، گیاهان دارویی ، گونه های تزیینی ، مقاوم به شوری