بررسی تغییرات اراضی شهر شیراز در بازه ی پانزده ساله با استفاده از تصاویر ماهواره ای لندست

کشف و شناسایی تغییرات عوارض سطح زمین برای درک ارتباط متقابل انسان و محیط، امری ضروری است که آگاهی از آن باعث برنامه ریزی صحیح در جهت توسعه ی پایدار می گردد. امروزه به دلیل هزینه ی بسیار زیاد تهیه ی نقشه های کاربری اراضی با روشهای سنتی، سنجش از دور کمک زیادی به این مسیله کرده است. با استفاده از سنجش از دور می توان نقشه ها سریعتر با هزینه ی کمتر تهیه کرد. در این پژوهش هدف بررسی میزان تغییرات کاربری اراضی و میزان پوشش گیاهی شهر شیراز با استفاده از داده های ماهواره ای لندست 7و8 می باشد. تصاویر از سال 2002 و 2017 تهیه شده که در یک بازه ی 15 ساله مورد بررسی قرار می گیرد. در این تحقیق کاربرد روش های طبقه بندی حداکثر احتمال1 و ماشین بردار پشتیبان 2 می باشد مورد بررسی قرار گرفته است. براساس نتایج این مطالعه، دقت طبقه بندی تصاویر به روش ماشین بردارپشتیبان برای سال 2002 برابر %90/12 و برای سال 2017 برابر%90/27 می باشد. دقت کلی برای روش حداکثر احتمال برای سال 2002 برابر%76/23 و سال 2017 برابر%81/48 می باشد. بنابراین از تصاویر طبقه بندی شده بوسیله روش ماشین بردار پشتیبان در پردازش مربوط به شناسایی تغییرات استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

خشکسالی ، پوشش گیاهی ، شیراز ، لندست ، ماشین بردار پشتیبان