بررسی مخاطرات زمین شناسی مهندسی و رفتارمسیر تونل درحفاری مکانیزه مطالعه موردی قطعه شمالی جنوبی خط 7 متروی تهران

یکی از مهمترین مسایل در تونلسازی مکانیزه شهری، بررسی مخاطرات زمینشناسی مهندسی و رفتارمسیر تونل است. شرایط زمینشناسی و ژیوتکنیک بستر و نوع واحدهای تشکیل دهنده مسیر، تغییرات لایه ها، میزان سطح آب زیرزمینی ، انواع مخاطرات زمینشناسی مهندسی و غیره موارد مهمی هستند که بر نحوه عملکرد ماشین و نوع تجهیزات لازم جهت اجرای تونلها موثر میباشند. در مقاله حاضر ابتدا کلیه مخاطرات زمین-شناسی مهندسی مسیر در پروژه خط 7 متروی تهران بررسی گردید. بررسیها نشان میدهد که مهمترین خطرات بالقوه زمینشناسی مهندسی که در رابطه با سازه های زیرزمینی در مناطق شهری میتوان تصور کرد شامل ، خطر روانگرایی خاک، برخورد با لایه های سست و زونهای خرد شده، وجود بولدر و قطعات سنگی بزرگ، آب زیرزمینی میباشند. نهایتا با توجه به بالا بودن تراز آب در مسیر تونل، استفاده از سپرهای بسته ضروری میباشد. با توجه به اینکه قسمت عمده مسیر را ذرات ریزدانه دربر گرفته است، استفاده از ماشین های EPB-TBM ، از نظر اقتصادی به صرفه خواهد بود با توجه در نظر گرفتن کلیه مخاطرات محتمل در پروژه و با ارزیابی واحدهای خاکی و تقسیم آن به پنج ناحیه، چگونگی قرار گرفتن ذرات ریزدانه و درشت دانه درمسیر تونل وتراز آبهای زیرزمینی بررسی شدهاست.تفکیک صحیح واحدهای خاکی بسیار حایز اهمیت میباشد برایاینکه این واحدها مبنای اطلاعات دیگری بوده و تاثیر قابل توجهی بر روی نتایج سینهکار، مخاطرات محتمل و بهسازی خاک دارد .در نهایت با استفاده ازابزارهای بهسازی خاک) فوم و پلیمر و آب ( تلاش شدتا رفتار مسیر تونل مناسب عملکرد ماشین حفاری مکانیزه EPB شود.

کلیدواژه ها:

EPB-TBM ، خط 7 متروی تهران )شمالی جنوبی( ، مخاطرات زمین شناسی مهندسی ، رفتارمسیر تونل