ارزیابی تاثیر پوشش گیاهی در پایداری منظر شهری ( نمونه موردی: کلانشهر مشهد )

روش تحقیق به کار رفته در این پژوهش، توصیفی- تحلیلی و پیمایشی است .اطلاعات مورد نیاز به صورت کتابخانه ای اسنادی از دفتر آمار و اطلاعات فضای سبز و پوشش گیاهی کلانشهر مشهد جمع آوری شده است. یافته های این پژوهش به اهمیت عرصه های عمومی و پوشش گیاهی و بخصوص گیاهان بومی که نقش بسزایی در تامل و ارتباط بین انسانها ایجاد می کند چه از جنبه روانی و چه از جنبه اقتصادی استفاده از گیاهان بومی در سطح شهرها که با اقلیم همان شهرو منطقه سازگار باشد، یکی از راهکارهای رسیدن به پایداری منظر سبزشهری است. وجود گیاهان بومی در فضای سبز نشانه ای از توانایی اقلیمی و احوال فرهنگی منطقه است. با توجه به اینکه برای رسیدن به استانداردهای بین المللی فضای سبز سرانه، به فضای سبزی با چند برابر سطح موجود نیازمندیم، سطح فضای سبز لازم چند برابر خواهد بود. شرایط اقلیمی و وضعیت ناپایدار منابع مختلف، مدیران شهری را ناچار به استفاده از گونه های بومی در طراحی منظر و فضای سبزخواهد کرد. گیاهان بومی به دلیل سازگاری بالا با شرایط اقلیمی منطقه و در نتیجه هزینه های پایین حفظ و نگهداری، گزینه ای مطلوب در ایجاد یک فضای سبز پایدار هستند. در بکارگیری گیاهان بومی در منظر شهری، استفاده از طراحی کاشت مناسب و رعایت اصول طراحی منظر به منظور ایجاد فضای سبز زیبا و مورد پسند شهروندان بسیار مهم است. گیاهان بومی ویژگی های ذاتی و صفات سازشی بسیاری دارند که آنها را از نظر زیباشناختی مطلوب، کاربردی و از نظر اکولوژیکی برای منظرسازی با ارزش می نمایند. استفاده از گیاهان بومی به سلامت و تعادل چرخه های یک اکوسیستم کمک می کند منظرسازی با گیاهان بومی در یک مجموعه شهری به ذخیره صفات منطقه ای کمک می کندو تقاضای کمتری را نسبت به منابع ایجاد می نماید.

کلیدواژه ها:

پایداری منظر ، پوشش گیاهی ، گیاهان بومی ، کلانشهر مشهد