ارزیابی مصالح مبلمان شهری از جنبه ساخت و تاثیرات بصری، نمونه موردی( میدان نبوت تهران )

فضاهای شهری همگانی، در فضای میان بناها و ساختمانهای کوچک و بزرگ اعم از مسکونی و تجاری و مختلط، و بناهای خدماتی و فرهنگی، نقش عنصر مکمل شهری را در زندگی شهری شهروندان در بیرون از محل سکونت و فعالیت کاری ایفا میکنند. این فضاها و اجزای آن، جریان حرکت، سکون، آرامش و فراغت و اضطراب را هم در شهر تنظیم میکنند و در واقع روح شهر هستند. کف سازی و مبلمان شهری که از مهمترین عناصر بصری و ادراکی فضاهای شهری برای شهروندان هستند، مجموعه ی عناصری را تشکیل میدهند که ارتباط زنده و پویای بین شهروندان را در فضاهای شهری سازمان میدهند و رابطهی بین آنها نشانگر همانا جریان حیات و روح زنده یک شهر است هنر طراحان شهری در این عرصه تنها ارایه طرحهای متفاوت و متعدد و متکثر برای این عناصر نیست، بلکه پیشاپیش درک صحیح و روشن تمامی این عناصر با فرهنگ و زیست بوم جماعات انسانی در منطقه شهری است که میباید این عناصر در آن جای گیرند . به این ترتیب جنس مصالحی که برای این دسته از عناصر شهری که همگانیترین سیمای شهر را در رابطهی زنده و پویا بین شهروندان میسازد و مانایی و ماندگاری آن در این فضاها را موجب میشوند، دارای بیشترین اهمیت است.رویکرد پایهای روش شناسی مقاله به طور عام نگرشی پدیدارشناختی را پی میگیرد که نتیجه محور است تا فرضیه محور. روششناسی انجام کار، بدوا0 تعریف موضوع مقاله، دیدگاه ها و رویکرد نظری و عملی مرتبط با موضوع، بررسی و تشریح محدوده موضوع مقاله، تکیه بر مصداقهای عینی و برداشتهای میدانی گسترده در میدان نبوت تهران و نهایتا0 دستاورد مطالعات است که مورد نتیجه گیری قرار میگیرد. در این پژوهش از روش طراحی مکان پرداز (place making method) به عنوان یکی از کاربردی ترین روشها در حوزه طراحی شهری بهره گرفته شده است.نتایج حاصل از این پژوهش بر توجه طراحان به بهره گیری از مصالح بومی و همساز با اقلیم تاکید می شود طراحان باید در انتخاب نوع مصالح به این نکته توجه داشته باشند که مصالح میباید از چنان انطباقی با شرایط محیطی و اقلیمی و فرهنگی برخوردار باشد که موجب ناپایداری در شکل فضا و مکان به دلیل فرسودگی و عمر کوتاه یا ناسازگاری با اقلیم نشود.

کلیدواژه ها:

کفسازی و مبلمان شهری ، ادراک فضاهای شهری ، جنس مصالح ، انطباق با شرایط محیطی و اقلیمی و فرهنگی ، روش مکان پرداز