بررسی ریسک های ایمنی آسانسور با استفاده از تکنیک FMEA

آسانسور وسیله نقلیه عمومی دایمی است که بین ترازهای از قبل تعریف شده حرکت میکند و تنها وسیله رفت و آمد ترافیکی است که مورد استفاده تمامی گروه سنی قرار میگیرد و عمومی ترین وسیله سفر عمودی در جهان است. در دهه های گذشته، آسانسورها و پله برقیها به یک ابزار ضروری برای بهبود زندگی در محیط شهری تبدیل شده اند؛ این در حالیست که آسانسور وسیله ای مکانیکی است و علیرغم تجهیز آن به وسایل و دستگاه های ایمنی، باز هم به طور ناگهانی و در اثر بروز عیوب مکانیکی یا الکتریکی، قطع برق اصلی ساختمان یا خطاهای انسانی متوقف میشود و یا سقوط و خرابی آن صدمات جانی و مالی فراوان و گاه جبران ناپذیری خواهد داشت. آسانسور به عنوان بخشی مهم در پروژه های عمرانی، ساختمانی و صنعتی که طرح و اجرای آن نیازمند مدیریت است و از اینرو ارتباطش با مبحث مدیریت پروژه به صورت کل و مدیریت ریسک به صورت جز، نیاز به شناسایی و بررسی ریسکها و نحوه مواجه ه با آنها را الزام میدارد. بر این اساس، شناسایی و ارزیابی ریسکها به عنوان یکی از اصلی ترین ابزارهای مدیریت ایمنی شناخته میشود که با ایجاد بستر اطلاعاتی مناسب، مدیر ایمنی را در انتخاب بهتر اقدامات کاهش ریسک یاری مینماید. با توجه به اهمیت انتخاب اقدامات کاهش ریسک تاکنون روش های مختلفی برای ارزیابی ریسک ایجاد و توسعه پیدا کرده است. در این تحقیق، ضمن شناسایی و معرفی ریسکهای آسانسور و بررسی علت ریسکها، تکنیک FMEA به عنوان تکنیکی پیشگیرانه و قابل انعطاف در تمامی جنبه های شناسایی و کنترل ریسک، معرفی و مورد استفاده قرار گرفته است. تکنیک مذکور با 9 گام اصلی شناسایی و ارزش گذاری ریسکهای ایمنی آسانسور و 5 گام فرعی به اقدامات اصلاحی و پیشگیرانه میپردازد. نتایج نشان میدهد سقوط افراد در داخل چاهک یا روی کابین آسانسور مهمترین ریسک در ایمنی آسانسور میباشد.

کلیدواژه ها:

آسانسور ، ایمنی آسانسور ، ریسک آسانسور ، تکنیک FMEA