جایگاه شفابخشی باغ ایرانی در طراحی فضاهای سبز شهری

تحقیقات نشان میدهد که مناظر و فضاهای شهری آشفته و متراکم و فاقد عناصر طبیعی به دلایل مختلفی از جمله افزایش استرس و تنش، کاهش توجه و تمرکز در ادراک، موجب اختلال در میزان کارایی، پرخاشگری و در بلندمدت منجر به بیماریهای مزمنی مانند بیماریهای قلبی، آسم، آلزایمر، دیابت و پیری زودرس میگردند. به همین منظور ارتباط میان منظر و سلامت انسان در تحقیقات و در سطح جهانی بسیار مهم تلقی شده و اهمیت روزافزون پیدا میکند. با توجه به این معضل، هدف از این مقاله ارایه راهکاری عملی در جهت کاهش تنش و استرس افراد در جهت حفظ سلامت جامعه میباشد. توجه به ارتباط میان منظر و سلامت در مدت زمان طولانی در فرهنگها و جوامع مختلف عیان گردیده است. موضوع باغهای شفابخش که ایده دیرپا و کهن است و مکانی است که در آن سلامت روح و روان انسان از طریق تمرکز حواس پنجگانه که نتیجه ارتباط با طبیعت است، فراهم میشود. در این میان باغ ایرانی به عنوان یک منظر شفابخش مطرح است که از طریق نظامهای مختلف موجود در باغ حس آرامش و آسایش را به انسان هدیه میدهد. بر اساس این رویکرد، در مقاله حاضر، از ابزار جمعآوری اطلاعات (مطالعات کتابخانهای و اسنادی) استفاده شده است تا مولفه ها و اصول مرتبط با موضوع را به اجمال مورد بررسی و تحلیل قرار دهیم. یافته های این مطالعه حاکی از آن است که استفاده از الگوی باغایرانی به عنوان یک منظرشفابخش در طراحی فضاهای سبز شهری با هدف ارتقا سلامت جامعه و پیشگیری از بروز بیماری موثر خواهد بود.

کلیدواژه ها:

بهداشت و سلامت روان ، شفابخشی ، باغ ایرانی ، فضای سبز شهری