رهیافتی به معماری بومی در مناطق گرم و مرطوب: نمونه موردی شهرستان بوشهر

با نظر به اهمیت روزافزون معماری بومی در جهت استعلا و اغنای آن، توجه به شرایط خاص اقلیمی و تناسب و همگونی بنا با بافت و زمینه ضروری به نظر میرسد. لذا این نوشتار تلاشی است در جهت بررسی ویژگیهای بنیادین و اصلی،که ضرورتهای معماری بومی به شمار رفته و کم توجهی به آنها موجب بروز روند رو به تحلیل آثار معماری بهخصوص در مناطقی با معماری بومی قابل توجه میشود. در تحقیق پیش رو این ابعاد به طور خاص در معماری بوشهر مورد بررسی قرار میگیرد. این پژوهش از نوع کاربردی بوده و با تکیه بر مطالعات کتابخانه ای و مشاهدات بافت بومی شهر به انجام رسیده است. در انتها توجه به این ویژگیهای بنیادین و تمایز بخشیدن میان آنها و سایر مضامین فرعی و ثانویه در معماری بومی موجب سوق دادن معماران به سمت جوهر اصیل معماری شده و ارایه الگویی ماندگار و همگون با بافت بومی را به ارمغان می آورد.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، بوشهر ، زمینه گرایی ، ویژگی های بنیادین و غیر بنیادین