تعامل معماری و طبیعت در مهدکودک های سبز

در ده ه های اخیر، سرعت زندگی بسیاری از خانواده ها افزایش یافته و تعادل بین کار و زندگی در خانه به موضوعی حیاتی تبدیل شده است. در این راستا برنامه های مراقبت از کودکان نقش مهمی در حمایت از خانواده بازی می کند .مراکز نگه داری از کودکان در کیفیت این حمایت نقش مهمی دارند. این مراکز، اکثرا مکانی با تغییر کاربری فضاهای دیگری هستند که کودکان باید در آنجا رشد کنند، آموزش ببینند و برای تعامل با اجتماع آماده شوند. انسان همواره در تعامل با محیطی است که خود جزیی از آن به شمار می رود و از آنجا که یک رفتار اجتماعی در خلا رخ نمی دهد و نیازمند بستری برای روی دادن است، بنابراین رابطه انسان و محیط به صورت یک رابطه رفت و برگشتی و تعاملی موردنظر است و اگر کودک در سنین اولیه در محیطی پایدار و مناسب و در تعامل با طبیعت پرورش پیدا کند ذهنیت و شخصیت او نیز بر همین اساس شکل پیدا می کند. بدین منظور می توان از ایده طراحی مهدکودک سبز برای استفاده بهینه و خلق محیطی پایدار و مناسب برای کودکان بهره کافی برد .این پژوهش در روشی توصیفی- تحلیلی تعامل کودک با محیط، طبیعت و معماری را تشریح می کند، از تاثیر وجود عناصر طبیعی در محیط های نگه داری و آموزشی سخن به میان آورده و پس از بررسی درک کودک از فضا، فرم و محیط، عناصر طبیعت در محیط های نگه داری و آموزشی کودکان را تحلیل می کند.

کلیدواژه ها:

معماری ، طبیعت ، محیط ، مهدکودک سبز