راهکارهای کیفی سازی با هدف ارتقاء تعلق خاطر در مجتمع مسکونی پردیسان رشت

کاهش کیفیت زمینه و بستری مناسب در محیط ، بر میزان خاطره انگیزی و ماندگاری افراد نقش موثری دارد.امروزه وجود جمعیت بیشتر در شهرها و عدم توجه به ساماندهی درست عوامل تشکیل دهنده محل سکونت آنها،مشکلات عدیده ای را به وجود آورده که همگی آنها به یکی از معیارهای مهم از جمله تعلق پذیری مربوط میشوند. .موضوع مورد پژوهش ، بررسی مجتمع مسکونی پردیسان واقع در گلباغ نماز به طرف جاده انزلی شهر رشت میباشد. هدف از انجام این تحقیق پی بردن به عوامل تاثیرگذار بر سطح تعلق خاطر ساکنان شهرک و ارایه راهکارهایی در راستای مرتفع سازی نیازها و کمبودهای مجتمع و تمایل بیشتر افراد به ماندگاری در آن میباشد.در پژوهش مورد نظر پس از تعیین نکات مثبت و منفی موجود در مجتمع، با ارایه داده ها و نظریه های مرتبط و تعیین مولفه های تعلق خاطر به شیوه تحلیل محتوا(علی تطبیقی) و گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای ، این نتایج حاصل گردید که مجتمع پردیسان دارای دید و منظر و دسترسی مناسب ،عدم اشرافیت ، فضای سبز کافی و امنیت بالا بوده و چیدمان بلوک ها و مسیرهای تردد مناسب میباشند. البته نقاط ضعفی مانند عدم زیباسازی نما ساختمان ها ( رد شدن سیم و کابل از نما و قرار گرفتن دیش بر روی کولر ، عدم رنگ آمیزی و طراحی نمای مناسب) ، وجود زمین های خالی ، عدم رسیدگی یکنواخت به کا محیط مجتمع ، کمبود فضاهای جمعی میاشد. بنابراین راهکاهایی ارایه گردید از جمله: به کار گیری زمین های خالی برای ایجاد فضاهایی مانند مهدکودک ، فضای بازی کودکان ، مکانی به منظور برقراری جلسات و مدیریت مجتمع ،فضاهای فرهنگی و هنری به منظور برگزاری برنامه های گروهی و سرپوشیده کردن آبراه ها به منظور برقرای امنیت و کاهش آلودگی و سلامت ساکنان.

کلیدواژه ها:

تعلق خاطر ، محیط ، مجتمع پردیسان