پژوهشی در باب تاثیر معماری به عنوان بستری برای درمان ذهن و روان بیماران از منظر روانشناسی محیطی

روانشناسی محیطی به رفتارهای مرتبط با فیزیک محیطی میپردازد محیط فیزیکی شامل اشیا مادی،گیاهان، حیوانات وانسانهاست. روانشناسی محیطی، تاکیدی بر فرآیند تعاملی بین مردم که موضوع دیگر شاخه های روانشناسی است ندارد. این رشته در خلال دهه 1960 شکل گرفت و روانشناسی محیطی و جمعیت به عنوان یک بخش مستقل در انجمن روانشناسی آمریکا پذیرفته شده است. محیطهای معماری به عنوان بستر فعالیتهای انسان تاثیرات عمیقی را به سلامت و روان او میگذارد. استرس در انسان به عنوان یکی از شاخصه های سلامت روان میتواند با طراحی داخلی درست در این بسترکاهش یابد. یکی از محیطهای معماری بیمارستان طراحی داخلی آن میباشد. طراحی داخلی بیمارستان ها اثرات منفی و مثبتی را در پی دارد و باعث میشود که بهبودی بیماران رو به تاخیر بیندازد. بدیهی است که طرحهای مطلوب معماری که به هر منظور باشد فقط در صورتی میتواند کاملا مفید واقع گردند که در آنها فضاهای مختلف براساس نیازهای استفاده کنندگان جهت بهبود گرایش کارها و تسریع فعالیتهای مختلف انجام گیرد. بیمارستانها با جان و سلامتی انسانها سر کار دارند و پاسخگویی آنها به این رسالت خطیر مستلزم حداکثر کارایی این مجموعه، از عوامل انسانی گرفته تا امکانات و تجهیزات آنها است. طراحی داخلی هر بیمارستان مجموعهای است بسیار پیچیده و متنوع از نیازها، تضادها، تجهیزات و امکانات بنابراین باید به دقیقترین و کارآمدترین نحو طراحی شوند تا حاصل کار مقبول گردد. روش پژوهش این مقاله توصیفی بوده و اطلاعات به روش مطالعات کتابخانه ای انجام گرفته. پس از بررسی، نتایجی مبنی بر این که طراحی داخلی بیمارستان میتواند تاثیر زیادی برروی روند بهبود بیمار بگذارد و راهکارهای معمارانه ای برای این موضوع ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

طراحی ، بیمار ، معماری داخلی ، روانشناسی محیطی ، بیمارستان