بازآفرینی الگوی مسکن در بافت فرسوده محله اتابک براساس هویت اجتماعی

بافتهای تاریخی امروز، بخشی از بافت شهرهای کشور به یادگار مانده از یک یا دو قرن گذشته و حتی نیمه اول قرن حاضر میباشند که اکثر آنها علیرغم واجد ارزش بودن از نظر تاریخی- فرهنگی به فرسودگی گراییدهاند. ولیکن همواره ضرورت حفظ، احترام و بازآفرینی ارزشها در این گونه بافتها مورد توجه معماران، برنامه ریزان شهری و طراحان شهری بوده است و به تاثیر ساختارهای اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی بر توسعه بافتهای مذکور توجه گردیده و توسعه در بافتهای تاریخی با رویکرد حفظ ارزش های کالبدی- فضایی مد نظر قرارگرفته است.گذشت زمان ما را به شناخت توسعه جدید شهرها به عنوان بافتهای تاریخی و حتی فرسوده نزدیک میکند و در آینده برنامه ها و طرح های توسعه شهری، جزیی از بافتهای فرسوده محسوب خواهند شد. تحقیق حاضر سعی نموده است با روش توصیفی – پیمایشی به اولویت بندی شاخصهای محله اتابک بر اساس هویت اجتماعی بپردازد که نتایج نشان میدهد که متغیر اندازه و کیفیت فضاهای سرویس دهنده(سرویس، آشپزخانه و حمام) در اولویت قرار دارد.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، بازآفرینی ، هویت اجتماعی و محله اتابک