معماری پایدار و بررسی نمودهای آن در خانه های تاریخی گرگان

هنوز چند دهه از توجه ویژه جهانی به مفهوم پایداری در علوم و سیاستهای کلان جهانی، ملی و منطقهای، به خصوص معماری نگذشته است و تاریخ نشان داده است وقتی یک اثر یا یک شیء برقانون طبیعت (فنا و نیستی) فایق می آید (از طریق تعامل،همزیستی و پایداری) و نام میراث را به خود میگیرد، از نظر انسان فانی، بسیار ارزشمند و درخور توجه است و این چیرگی انسان را به تکاپو برای کشف اکسیر بقاء وا میدارد و چنانچه بتواند این مولفه را کشف و در آثار خود نمود دهد میراثی از خود را برای آیندگان به جای گذاشته است. با اطلاعاتی که از تاریخ معماری ایران بدست آمده، معلوم شده است که اصولی ریشه دار و با اهمیت ( و البته همسو با اصول معماری پایدار) در معماری گذشته وجود داشته است که سینه به سینه و از استاد به شاگرد انتقال یافته و در عین التزام زمانه در بره های از تاریخ غدارانه نادیده گرفته شده است. این پژوهش به روش توصیفی و جمع آوری اطلاعات از طریق کتابخانه ای وکاوشهای میدانی به بررسی ریشه ها و اصول معماری پایدار در طراحی و اجراء خانه های تاریخی شهرستان گرگان پرداخته و در خلال این تحقیق به مستنداتی دال بر آگاهی معمار از این اصول و بکاربستن آن در این اثر دست یافتهاست. امید است با معرفی و نحوهی کاربرد این اصول و کشف و برساو نمودن این حلقه نادیده گرفته شده، گامی در جهت اعتلای معماری این منطقه ودر نهایت معماری ایران برداشته شود.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، معماری گرگان ، معماری و توسعه پایدار ، معماری اقلیمی ، خانه های تاریخی گرگان