ارزیابی دسترسی مد پیاده در توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی

توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی (TOD) از طریق ایجاد یک مدل یکپارچه الگوی کاربری زمین و برنامه ریزی حمل و نقل قابل پیاده سازی است. با لحاظ مد پیاده بعنوان یکی از فاکتور های مهم توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی، دسترسی پیاده به مراکز ایستگاهی حمل و نقل عمومی موضوع این تحقیق میباشد. در این پژوهش با بررسی مطالعات گذشته، مجموعه ای از پارامتر ها دسترسی مد پیاده شرح داده شده و با استفاده از آنتروپی شانون به اولویت بندی و وزندهی آن ها پرداخته است. متغییر ها شامل پارکینگ، کاربری زمین، فاصله پیاده روی، اتصال و تنوع مدهای حمل و نقلی میباشند. جهت کاربردی نمودن، مطالعات بر محله ایرانشهر واقع در منطقه 6 تهران پیاده سازی شد. نتایج نشان میدهد که پارامتر پارکینگ بیشترین و پارامتر تنوع مد های حمل و نقل کمترین تاثیر را در بین پارامتر ها در محله داشته است. همچنین با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS)، دسترسی پیاده در این محله مورد ارزیابی کمی قرار گرفت که حدود 49 درصد از مساحت بلوک های محله امتیازی بیش از 0/9، 21 درصد امتیاز 0/8 تا 0/9، 23 درصد امتیاز 0/7 تا 0/8 و تنها 7 درصد امتیازی بین 0/6تا 0/7، را به خود اختصاص دادند.

کلیدواژه ها:

دسترسی پیاده ، آنتروپی شانون ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، .TOD