بررسی وشناخت نظریه بازآفرینی (نمونه موردی پیاده راه شهر رشت)

تحول باز افرینی شهری ؛داستان تعامل و گاه تضاد اولویت های اقتصادی و فرهنگی بوده واین موضوع در بستر تغییر پارادایم هاو الگوهای حاکم بر نظام های سیاسی –اقتصادی و تحولات اجتماعی رخ داده است .نقش فرهنگ در باز آفرینی شهری نسبت به دیگر عوامل تغییر معنا داری داشته است .چنانچه در دهه های اخیر تاکییدات فرهنگی اصلی ترین رویکرد در بازآفرینی شهری شده است.از سویی توجه ویژه به سرمایه های انسانی و اجتماعی دارد و از سوی دیگر در قالب پرداختن به ویژگی های مکانی ؛ هدف ایجاد رقابت اقتصادی ،انسجام اجتماعی و تنوع فرهنگی در دستیابی به تصویری یکتا از شهر را دنبال می کند.برای همین پرداختن به ظرفیت های این نظریه درعرصه بازآفرینی می تواند چشم اندازهای جدیدی را پیش روی سیاستگذاران این عرصه در کشورمان قرار دهد . در این پژوهش که از نوع پژوهش کیفی می باشدابتدا به تعریف وبررسی نظریه باز آفرینی پرداخته مروری بر منشورها وتوصیه نامه های موجود تا به امروز داشته،سپس با ارا یه تجارب مهمترین اقدامات جهانی و ارایه یک نمونه موفق اروپایی (نمونه موردی :کشور لهستان ) رویکردهای خرد گرایانه و کارکرد گرایانه شهرسازی مدرن رامورد تفحص قرار داده ودر نهایت به بررسی بازآفرینی میدان و پیاده راه شهر رشت پرداخته که با گرداوری اطلاعات به صورت میدانی سعی بر بررسی وضعیت حاضر و در نهایت پیشنهاداتی به منظورارتقاء جهت گیری های بهینه در کیفیت بازآفرینی ارایه گردیده است.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی شهری. پیاده راه ، توسعه پایدار ، نظریه