بررسی عوامل موثر بر حاشیه نشینی در کلانشهر تبریز

رشد سریع شهرنشینی در کشورهای روبه رشد از یکسو و محدودیت ظرفیتهای تولیدی از سوی دیگر عامل بروز مشکلات عدیده ای در شهرهای بزرگ این کشورها محسوب میشود. ظهور بافتهای خودروی شهری و به عبارتی گسترش سکونتگاه های غیر رسمی یکی از مسایلی است که شهرهای بزرگ به آن مبتلا هستند. شهر تبریز از جمله شهرهایی است که با مشکل حاشیه نشینی روبرو میباشد و در معرض ساخت و سازهای بی ضابطه قرار گرفته است و از بافت اجتماعی وکالبدی بسیارنامناسبی درمناطق حاشیهنشینی برخورداراست. هدف تحقیق حاضر بررسی عوامل و معضلات حاشیه نشینی شهر تبریز است. طرح تحقیق به لحاظ ماهیت و محتوای کاری، توصیفی و از نوع پیمایشی است. از طرفی این پژوهش از نظر هدف، کاربردی است. برای جمع آوری داده ها از اسناد و مدارک، مشاهده، مصاحبه و پرسشنامه استفاده شده است. پس از جمع آوری اطلاعات، داده ها وارد نرم افزار SPSS18 شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای بررسی نرمال بودن توزیع متغیرها از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف و برای آزمون فرضیات تحقیق، از آزمون t تک نمونهای استفاده شد. نتایج نشان داد که مهاجرت، وضعیت اقتصادی افراد، امکانات رفاهی شهرهای بزرگ، عوامل فرهنگی، عوامل سیاسی و مدیریتی در حاشیه نشینی شهر تبریز تاثیر معنی داری دارند. مهاجرت بیشترین تاثیر را در حاشیه نشینی دارد.

کلیدواژه ها:

حاشیه نشینی ، مهاجرت ، فرهنگ ، وضعیت اقتصادی