تجارب و دیدگاه های توسعه در ایران و جهان

توسعه زدودن فقر، کم کردن اختلاف بین گروه های مختلف، ساختن زیر ساخت های فناورانه و نوسازی جامعه، فرآیندی است مشارکتی در جهت تغییرات اجتماعی در جامعه ای که هدف آن رسیدن به پیشرفت اجتماعی و ملی برای اکثریت مردم است. توسعه مفهومی چند وجهی است و به زبان ساده گذار جامعه از مرحله ای به مرحله ای بالاتر را شامل می شود. در فرآیند توسعه برخورداری آحاد جامعه از حقوق برابر حقوق شهروندی و آزادی، از پیش شرط های آن به حساب می آید. توسعه یک کشور به عواملی چند مانند مادی ومعنوی و جسمانی مردم یک کشور بستگی دارد. هدف توسعه ساختن محیطی مساعد برای مردم است تا بتوانند از یک زندگی طولانی، سالم و پویا بهره مند شوند. در جامعه ایران در اثبات رشد و توسعه دودیدگاه غالب توسعه درون زا از بطن جامعه و لایه های زیرین و نهادهای آن و توسعه برونزا توسعه ای است که از بالا به پایین است و به دنبال شرایطی است که مولفه های توسعه را از جوامع صنعتی و بیشتر و اخذ نموده و به کشورهای در حال توسعه تزریق نماید. مطمح نظر بوده است در این پژوهش پیشنهاد می شود توسعه درون زا مد نظر باشد به این دلیل اینکه بتوان با کمک نهادها و سازمان های مردم نهاد از بطن جامعه و لایه های زیرین آغاز کرد و کم کم با بسترسازی به لایه های بالاتر رسیده و به تدریج شاهد تغییراتی در جهت توسعه بود.

کلیدواژه ها:

توسعه ، الگو ، تجارب ، رفاه عمومی