تاثیر سرمایه اجتماعی بر بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده شهری نمونه مورد محله آخوند شهر قزوین

پدیده فرسودگی در بافت های شهری علاوه بر کالبد بافت، بر فعالیت های اجتماعی و اقتصادی آن تاثیرگذار است. در تحقیق حاضر بالا بودن سرمایه اجتماعی در محله آخوند شهر قزوین را به عنوان یک پیش فرض قلمداد کرده وتاثیر سرمایه اجتماعی بر بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده شهری را به عنوان هدف اساسی در تحقیق مطرح ساخته ایم. این تحقیق با روش توصیفی تحلیلی انجام گرفت و جهت گردآوری اطلاعات میدانی از محدوده مورد مطالعه از پرسشنامه اختصاصی استفاده شد. و حجم نمونه با سطح اطمینان 95% و احتمال خطای 5%، 324 نفر تعیین شد. نتایج بیانگر آن است که تمایل به مشارکت در نوسازی محله دارای رابطه معنی دار و مستقیم در حد متوسط با متغیرهای احساس تعلق، انسجام اجتماعی و رابطه معنی دار و معکوس در حد متوسط با متغیر مشکلات محله است و تمایل به ادامه سکونت در محله نیز دارای رابطه معنی دار و مستقیم در حد متوسط با متغیرهای احساس تعلق، امنیت، انسجام اجتماعی و رابطه معنی دار و معکوس در حدمتوسط با متغیر مشکلات محله است. مهم ترین عوامل سرمایه اجتماعی در نوسازی و بهسازی بافت های فرسوده شهری بترتیب: آگاهی و توجه با ضریب تاثیر 0.338 اعتماد با ضریب تاثیر 0.307 مشارکت مدنی با ضریب تاثیر 0.261 شبکه های اجتماعی با ضریب تاثیر 0.181 پیوندهای همسایگی با ضریب تاثیر 0.179 هستند.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، حیات شهری ، سرمایه اجتماعی ، محله آخوند شهر قزوین