ارتقاء پوسته خارجی ساختمان در اقلیم گرم و خشک، با تعامل روش های بومی و فناوری های نو

در گذشته پوسته خارجی صرفا حائلی بین فضای داخلی و شرایط آب و هوایی متغیر خارجی بود؛ در حالیکه در روش های نوین، پوسته ها، سیستم هایی هستند که با پاسخگویی موثر به محیط بیرونی ساختمان، فضاهایی مطبوع ایجاد کردهو مصرف انرژی را به مقدار قابل توجهی کاهش می دهند. نظر به کاهش منابع انرژی، بدیهی است فناوری ها و استراتژی هایی که امکان تداوم رضایت ما از محیط داخلی و در عین حال مصرف کمتر این منابع را فراهم کنند، اهداف اصلی طراحی های معاصر در حوزه پوسته ساختمان، به حساب می آیند. رفتار پوسته خارجی، نقش موثری در تطابق یا عدم تطابق بنا با اقلیم منطقه دارد. در اقلیم گرم و خشک، پوسته خارجی ساختمان باید به گونه ای طراحی شود که بتواند شرایط دشوار اقلیمی را تا حد امکان تعدیل نموده و از مصرف بی رویه انرژی های فسیلی مورد نیاز برای مقابله با شرایط نامساعد خارجی، جلوگیری کند. در شهری مانند یزد، دمای هوای خارج و میزان رطوبت، به ندرت در داخل محدوده آسایش قرار می گیرد، بنابراین تامین آسایش و حفظ شرایط مطلوب در داخل ساختمان، منوط به استفاده از پوسته خارجی مناسب و یا بهره گیری از تجهیزات مکانیکی است که با توجه به مشکل تامین انرژی های فسیلی، آلودگی و هزینه های تحمیلی این گونه سیستم ها، اهمیت پوسته خارجی ساختمان در تامین شرایط آسایش روشن می شود. هر قدر دما و رطوبت هوای خارج نسبت به منطقه آسایش اختلاف بیشتری داشته باشد، نقش جداره حساس تر می شود. بنابراین باید در اقلیم گرم و خشک انتخاب فنون و جزئیات اجرایی با دقت بیشتری صورت گیرد. این پژوهش در پی آن است که با روش توصیفی-تحلیلی و همسو با نیازهای اقلیمی منطقه، به شناسایی فنون جدید قابل ادغام با روش های سنتی منطقه جهت دستیابی به پوسته هایی نوین و همسو با دانش بومی بپردازد. روش هایی که می توانند ترویج دهنده ی دستاوردهای گذشته با دانش روز برای استفاده آینده باشند.

کلیدواژه ها:

پوسته خارجی ساختمان ، فناوری نوین ، اقلیم گرم و خشک ، آسایش داخلی ، بهره وری انرژی