سنجش و ارزیابی میزان تاب آوری (نمونه موردی شهر بابلسر)

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 506

فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CAUE04_210

تاریخ نمایه سازی: 29 فروردین 1397

چکیده مقاله:

تفکر تاب آوری در سیستم های پیچیده مانند شهرها درک پویایی و روابط غیرخطی در این نوع سیستم ها را میسر می سازد . این تفکر، در بستر اکولوژی شهری مدرن امکان یکپارچه سازی عوامل انسانی و اکولوژیکی در سیستم های شهری و درک تعاملات بین آنها، بسط راهبردهای پایداری با توجه به تعاملات شناسایی شده را فراهم می آورد .امروزه عمدتا شهرها و جوامع سکونت گاهی در مکان هایی ایجاد یا بنا شده اند که به لحاظ مخاطرات طبیعی در معرض وقوع انواع سوانح طبیعی و یا به دلیل پیشرفت های تکنولوژی در معرض انواع سوانح انسان ساخت هستند .نگاهی که تاکنون در مدیریت سوانح و مدیریت شهری وجود داشته، بیشتر نگاه مقابله ای و کاهش مخاطرات بوده است. هدف اصلی از انتخاب این موضوع و انجام این پژوهش سنجش و ارزیابی تاب آوری شهر بابلسر با شاخص های استاندارد جهانی و شناسایی روش های کاهش اسیب پذیری ناشی از زلزله با استفاده از فنون برنامه ریزی شهری و مدیریت بحران می باشد. رویکرد مورد استفاده در این پژوهش رویکرد تاب آوری است. روش تحقیق مقاله توصیفی - تحلیلی - تطبیقی است .پژوهش مورد نظر دارای دو بخش کلی است. بخش اول مبانی نظری در مورد مخاطرات و رویکرد تاب آوری و بخش دوم به بررسی و ارایه برنامه فضایی برای شهر بابلسر به منظور پیشگیری از بحران زلزله و کاهش اسیب پذیری ان است. در سال های اخیر، مطالعه دربار هی مفاهیم تاب آوری در مقیاس های شهری و منطق های توجه ویژه ای را به خود جلب کرده است، هرچند سطح و تعداد این مطالعات در مقیاس شهری بیش از مطالعات انجام شده در مقیاس های بالاتر است .از این رو، خلا این دسته از مطالعات در حوزه ی مطالعات منطق های نمایان است .به ویژه در کشور ایران، با وجود برخی مطالعات در زمینه ی متون نظری در مقیاس شهری، هنوز مطالعه ی عمیق و جامعی بر روی مفهوم تا بآوری در بعد منطق های صورت نپذیرفته است. بنابراین کاهش خطر سوانح از اهمیت خاصی برخوردار است و ضرورت دارد جایگاهی مناسب در سیاست گذاریهای ملی هر کشور باز کرده تا بتوان شرایط مطلوبی برای کاهش خطر موثر و کارا در سطوح مختلف ایجاد نمودبه همین دلیل اندیشمندان، متخصصان دانشگاهی و برنامه ریزان تلاش می کنند الگوهایی را مورد مطالعه قرار دهند تا برنامه های کاهشی را با موفقیت انجام دهند تا کمترین خسارات به وسیله ی این نوع ازمخاطرات بر جای ماند.

نویسندگان

صدرالدین متولی

دانشیار و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نور ، استان مازندران

سوزان یوسف جمالی

دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد نور ، استان مازندران