انتخاب مصالح ساختمانی برای آینده ای پایدار : رویکرد فرآیند تحلیل شبکه ای ارزیابی چرخه حیات

صنعت ساختمان در قبال مصرف منابع محدود و آلودگی های جدی زیست محیطی، مسئول می باشد. به طور سنتی، مصالح ساختمانی با در نظر گرفتن فاکتورهای عملکردی، اقتصادی و زیبایی انتخاب می شوند. اگرچه، توسعه پایدار، در دهه اخیر مورد توجه گسترده ای قرار گرفته است. یک سامانه یا فعالیت پایدار به راه حلی دوستدار محیط زیست، با صرفه اقتصادی و عملی به لحاظ اجتماعی- سیاسی اشاره دارد. این پژوهش، یک چارچوب ارزیابی جهت انتخاب پایدارترین مصالح برای دیوار خارجی در شهر تهران را، برمبنای خط - پایه- سه گانه پایداری ارائه می دهد. معیارها تحت چهار گروه که خود به زیرمعیارهای بیشتری تقسیم می شوند، تعیین شده است؛ (1) فاکتورهای اقتصادی (هزینه خرید و ساخت و ساز، هزینه حمل، هزینه سرویس و نگهداری، هزینه بالاسری، هزینه انرژی، استقبال و تمایل بازار)؛ (2) فاکتورهای فنی (وزن، ظرفیت سازه ای، مقاومت شیمیایی، مقاومت در برابر آب، مقاومت در برابر آتش، عمر مفید)؛ (3) فاکتورهای اجتماعی- فرهنگی (زیبایی، هویت اجتماعی، مذهبی و فرهنگی، موجود بودن نیروی کار، دانش طراحان)؛ (4) فاکتورهای زیست محیطی (مصرف منابع، محیط زیست طبیعی، سلامت انسان ها). جهت توسعه تحلیلی جامع از عواقب زیست محیطی گزینه های مصالح، روش ارزیابی چرخه حیات، مورد استفاده قرار گرفته است. فرآیند تحلیل شبکه ای بعنوان روش تصمیم گیری چندمعیاره جهت کمک به تصمیم گیرنده در انتخاب مصالح، بکار گرفته شده است. فرآیند تحلیل شبکه ای بصورت کارا، وابستگی میان معیارها و زیرمعیارها را مورد نظر قرار می دهد و در نهایت به اولویت بندی و تجمیع معیارهای مربوطه در امتیاز نهایی ارزیابی می پردازد.

کلیدواژه ها:

مصالح ساختمانی پایدار ، فرآیند تحلیل شبکه ای ، ارزیابی چرخه حیات