جستاری پیرامون زیبایی شناسی فرم در معماری دیجیتال

روند انسان معاصر به سمت تعریف ساختارهای جدید و تغییر در نگرش او به محیط و نحوه ی ادراک فضا، سرعت تحولات سیستم های اجتماعی و ارتباطی ناشی از مفاهیم جدید حاصل از نمودهای ذهنی وگفتگوی جدید میان انسان و محیط را افزایش داده است. از این رو گسیختگی از محیط و عوامل موثرمحیطی موجب گذر از مفاهیم همه فهم و همه مکانی کمینه و فرمالیستی به مفاهیم انتزاعی و توجه بهکیفیت واقعیات درونی ناشی از آن و شکل گیری مفاهیم وسیع و فرم های متنوعی شد؛ که هرگز نمی توان نقش طراحی دیجیتال و به تبع آن شکل گیری فضای دیجیتال و زبان ارتباطی مناسب میان انسانو فضا را در به وجود آوردن آن نادیده گرفت. این نوشتار برآنست تا به تبیین روند شکل گیری فرم ومفهوم زیبایی شناسی آن در معماری دیجیتال بپردازد. نتایج پژوهش نشان می دهد، فرم تحت نظارت وهدایت رایانه ای براساس پارامترهای مختلف، حاصل فرآیند طراحی خطی و غیرخطی است؛ که فرم های آزاد حاصل، به عنوان الگویی گسترش ناپذیر از ایده ی اصلی علیرغم دارا بودن ویژگی های بصری مختص ود، براساس شناخت تجربی با تاکید بر ابژه و نیز دانش نظری پدیدآورنده ی فرم و مدرک آن، منجر بهتجربه ی زیبایی شناختی و دستیابی به معانی و مدرکات فراتر از سطح می شود. پژوهش به شیوه ی کیفی برپایه ی تحلیل توصیفی محتوای متون می باشد.

کلیدواژه ها:

فضای مجازی ، فرمالیسم ، کثرت گرایی ، پیچیدگی هندسی ، تغییرات فنوتایپیکال