قابلیت سنجی شاخص های پایداری شبکه سبزراهها به منظور کاهش آلودگی هوا

الودگی های ناشی از خودرو بیشترین نقش را در آلودگی هوای شهر و به تبع آن بیشترین تأثیر بر سلامت مردم را دارد . دی اکسیدکربن، اکسیدهای گوگرد و نیتروژن به همراه دهها مواد سمی دیگر ترکیباتی سمی هستند که در اثر سوخت خودرودرسطح شهر پخش می شوند . نوع و مقدار تولید این مواد سرطان زا که تاکنون ۱۷ نوع آن مشخص شده است بستگی به نوعسوخت، حرارت، میزان اکسیژن و عوامل دیگر متفاوت است . ثابت شده است قسمت اعظم مواد سرطان زا بر اثر احتراق بنزینو گازوئیل در موتورها تولید می شود . به طور کلی بامحاسباتی که انجام شده و با فرض اینکه اتومبیل ها در شرایط استاندار فنی کار نکنند، در عرض یک سال درشهری کوچک حدود ۴۰ / ۰۰۰ کیلو ماده شیمیایی سرطان زا بر اثر احتراق بنزین و گازوئیل تولید و در هوا پخش می شود که این مقدار برای ایجاد سرطان در ۲ میلیارد موش کافی است . بنابراین به خاطر سلامت انسانها و نسل های آینده باید توجه بیشتری به عوامل سرطان زا داشت . پیشرفت های ظاهری صنعتی و ساختمانی را با سلامت و رفاه بیولوژیکی انسانها اشتباه نکنیم و سلامت انسان در هر برنامه ریزی باید سرلوحه کارها باشد . از این رو بر آن شدیم تا مقاله ای تحت عنوان قابلیت سنجی پایداری شبکه سبز راهها بر اساس اصول بوم شناسی سرزمین ارائه نماییم. هدف این مطالعه بررسی روند توسعه شاخص های پایداری شبکه سبزراه های شهری بر مبنای اصول بو م شناسی سیمای سرزمین است . زمینه مطالعه، رویکرد بوم شناختی برنامه ریزی شبکه سبزر اه ها در مقیاس های مختلف فراشهری، شهری و فروشهری است که در آن ضمن توجه به اصول بو م شناسی سیمای سرزمین، احتیاجات شهروندان به محیطهای طبیعی و مکا نهای گذران اوقات فراغت مد نظر قرار می گیرد . ارتباط بین ساخت و عملکرد سیما ی سرزمین نکته کلیدی دیگری است که در این مطالعه مورد توجه است. در این راستا، هم درمقیاس منطقه ای - عملکردی و هم در مقیاس عرصه بندی سیمای سرزمین ها، همجواری بوم شناختی مناطق و جزء - مناطق پهنه های شهری مورد توجه قرار می گیرد.واژگان

کلیدواژه ها:

ایداری ، بوم شناسی سیمای سرزمین ، شبکه بندی سبزرا ه ها ، آلودگی هوا