زیر ساخت سبز به عنوان فضاهایی عمومی به منظور ارتقا رفاه ساکننان شهری

شبکه زیرساختهای سبز و فضاهای باز در رتباط با سبز راه ها ,اب راهه ها و دریاچه ها ,جنگل ها و سایت های تفریحی و ... در اطراف و بین مناطق شهری در تمام مقیاسهای فضایی به ارائه خدمات می پردازد.این شبکه های سبز به عنوان ریه های سبط برای مراکز جمعیتی به ترویج یک جامعه سالم و افزایش کیفیت زندگی کمک می کند .کیفیت زندگی از طریق فعل و انفعالات فیزیکی,شناختی و اجتماعی و فراغت برای این عملکرد ها,حیاتی هستند.این مقاله یک مطالعه مقدماتی بر روی نقشه شبکه زیرساختهای سبز به عنوان فضاهای اجتماعی برای رفاه ساکنان در شهر مهاباد می باشد.روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و گردآوری داده ها میدانیمی باشد.نتایج در سه گروه شناختی ,فیزیکی و اجتماعی از 300 نفر از ساکنان (جامعه آماری)در ارتباط ب زیرساختهای سبز مشخص شده است. درصد زیادی از ساکنان (88%)در فعالیت های تفریحی در این محیط ها خود را در معرض تحرک و زندگی فعال قرار داده و در تعامل متقابل با این فضاها قرار دارند.در نتیجه باعث بسیاری از حالت های مثبت مانند :احساس بی سرو صدایی شادی آرامش و اسایش در آنها شده است.تجارب فیزیکی با تعاملات اجتماعی ساکنان در فضاهای باز باعث تحرک و ادغام جامعه و توانمندسازی در احساس هماهنگی,پیوند و دلبستگی به محیط شده است.نقطه قابل تامل در این مطالعه اشاره به تکه تکه بودن محیط می باشد.این مطالعه نشان میدهد که ویژگی های تجربی از شبکه زیرساخت های سبز منجر به عملکرد مترقی فیزیکی,شناختی و اجتماعی ساکنان شده و افزایش رفاه ساکنان را در پی داشته است.

کلیدواژه ها:

زیر ساخت های سبز ، فضاهای اجتماعی ، رفاه اجتماعی ، شهر مهاباد