تاثیر نانوذرات در کاهش سرعت نفوذپذیری در لندفیل

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 321

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CAUM01_0102

تاریخ نمایه سازی: 25 اردیبهشت 1398

چکیده مقاله:

از دیرباز مسایل زیست محیطی یکی از مسایل مهم بشری برای ادامه حیاتش می باشد. ژیوتکنیک زیست محیطی از جمله مباحث مورد لزوم در مکانیک خاک است . امروزه با توجه با افزایش روز افزون جمعیت و به تبع آن تولید بیش از پیش زباله های شهری، لندفیل های دفن زباله جهت دفن بهداشتی این زباله ها درنظر گرفته می شوند. یکی از نگرانی های اصلی زیست محیطی، انتشار آلودگی از شیلات و گازهای تولید شده توسط انباشت یا دفن زباله در منابع آب های زیرزمینی و محیط زیست در اطراف دفن زباله است. رویکردهای غیر رسمی می تواند خسارات جبران ناپذیری ایجاد کند؛ بنابراین، طراحی و ساخت لندفیل مهندسی (ESLs) برای کنترل انتشار این آلودگی ها بسیار مهم است. این نوع دفن زباله به طور کلی از لایه نازک کلاسیک کامپوزیتی (CCL) یا ژیوسنتتیک (GCL) با یک لایه زهکش و همچنین یک سیستم استخراج گاز تشکیل شده است. هدف از تحقیق بررسی سرعت نفوذپذیری شیرابه با PHهای 9,7,5 در صورتی که 3و 6و 9 درصد وزنی به لایه CCL لندفیل نانو ذرات رسی اضافه گردد، می باشد. با توجه به نتایج حاصل از خروجی های نرم افزار عددی SEEP 3D مشاهده شد که سرعت نفوذ پذیری شیرابه با افزودن نانو ذرات رسی کاهش می یابد و همچنین هر چقدر شیرابه به سمت اسیدی شدن پیش می رود ، سرعت نفوذ پذیری آن بیشتر و هر چقدر شیرابه به سمت شرایط بازی پیش می رود، سرعت نفوذپذیری آن کمتر است. ضمنا هر چقدر تراز شیرابه در حضور نانو ذرات رسی بیشتر شود، یعنی عمق لندفیل زیاد تر شود، سرعت نفوذ پذیری شیرابه تاثیرپذیری بیشتری از حضور نانو ذرات دارد. در مجموع، این نتیجه حاصل شد که افزودن نانو ذرات رسی به خاک رس CCL در لندفیل اثر مثبتی در جهت حفاظت از خاک زیرین لندفیل و نیز آب های زیر زمینی در برابر نفوذ شیرابه دارد .

نویسندگان

احد باقرزاده خلخالی

دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، گروه مهندسی عمران، تهران، ایران

حسین براغوش

دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، گروه مهندسی عمران، تهران، ایران

سامان یزدانی

دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، گروه مهندسی عمران، تهران، ایران