بررسی ویژگی های موثر در ایجاد دلبستگی مکانی در اقامتگاه های بوم گردی (نمونه موردی: اقامتگاه بوم گردی قوامیه ریاب)

اقامتگاه های بوم گردی، نوعی از محل های اسکان مسافران است که بر خلاف هتل ها که ویژگی های یکسانی دارند، دارای ویژگی خاص محیطی خود هستند که عمدتا در خانه های قدیمی بازسازی شده و با شیوه ای که برای مسافران مطلوب باشد اداره می شوند. احداث اقامتگاه های بوم گردی زمانی شکل جدی به خود گرفت که تقاضا برای اقامت در در روستا ها افزایش یافت. کیفیت اقامتگاه های بوم گردی نقش تعیین کننده در ارتقا کیفیت روستاهای هدف گردشگری دارد. هدف پژوهش شناسایی عوامل موثر بر ایجاد حس دلبستگی به مکان به عنوان یکی از سطوح روابط مردم-مکان، در اقامتگاه های بوم گردی است که منجر به تشویق مسافرین و گردشگران برای حضور بیشتر در فضا می شود. در این پژوهش سعی می شود با روش توصیفی- تحلیلی ابتدا نگاهی به مفاهیم و بررسی شاخص های عمده در این زمینه داشته و در این راستا کلیه اصولی که موجب ارتقای دلبستگی به مکان می شوند بیان خواهند شد. روش گردآوری اطلاعات از نوع کتابخانه ای و میدانی می باشد. نتیجه این پژوهش دستیابی به مدل جدیدی برای معرفی عوامل موثر در ایجاد دلبستگی مکانی است.

کلیدواژه ها:

حس دلبستگی به مکان ، اقامتگاه بوم گردی ، ریاب ، قوامیه.