راهبردهایی در جهت باززنده سازی شبکه معابر بافت تاریخی و قدیمی شهر سنندج

از آنجا که نرخ رشد جمعیت روزبه روز رو به فزونیست و انعکاس و بازتاب آن در شهرها بسیار محسوس است، و از طرفی تکنولوژی و بخصوص وجود اتومبیل شخصی به پدیده ای بسیار ضروری در امور زندگی خانواده ها مبدل گشته، لذا زندگی شهری و حتی ساختار شهرها را تحت تاثیر قرار داده و باعث بروز معضلاتی اساسی گشته است. وجود برنامه ریزی شهری صحیح و طرح دقیق برنامه های توسعه پایدار شهری در دستور کار ارگانهای مربوطه، میتواند بعنوان راهکار ودرمانی موثر برای حل معضلات و مشکلات مدرن و امروزی شهری باشد. از طرفی تعریف بافت فرسوده و ارایه شاخصهای شناسایی آن، از سوی شورای عالی شهرسازی و معماری ایران، باعث ایجاد راهکارهایی ناصحیح از سوی ارگانهای اجرایی شده که نه تنها موجب از بین بردن این بافت ارزشمند گشته و سیستم محله های قدیمی را به کلی برهم زده اند، بلکه با تعریض معابر و اجازه تردد و نفوذپذیری اتومبیل های شخصی در درون شبکه معابر این محله ها، باعث سلب آرامش فضای مسکونی، کاهش امنیت برای بازی کودکان، آلودگی محیط زیست و اختلال دراکوسیستم درون محلات با حذف میکروکلیما در قالب حیاط منازل، شده اند. در این مقاله، با توجه به نیازهای امروزی اهالی و همچنین با در نظرگرفتن فاکتورهایی چون شرایط اقلیمی شهر، فرهنگ سنتی مردم، اجتماعات محلی و الگوهای رفتاری اهالی محله های قدیمی و حفظ و نگهداری میراث معماری و فرهنگی منطقه، از طرفی در جهت رشد شاخصهای اقتصادی از جمله صنعت توریست در محله های سنتی، واز طرفی دیگر تسهیل خدمات رسانی به اهالی محله و حفظ و در عین حال نگهداری ساختار و بافت محلات تاریخی بعنوان میراث فرهنگی و البته بخش مهم هویت شهری، راهبردهایی ارایه میشود.

کلیدواژه ها:

هویت شهری ، میکروکلیما ، بافت قدیمی ، توسعه پایدار شهری ، اجتماعات محلی