تلفیق ساختار معماری بومی و فضاگرایی در طراحی ساختمان اداری شهرداری منطقه 1 بندرعباس

یکی از عوامل اساسی در معماری فضا می باشد که به وسیله کالبد محدود و در ارتباط ادراکی بین فرد ادراک کننده و کالبد ادراک شونده محسوس می شود. در این مقاله بدنبال شناخت ساختار معماری بومی و بهره گیری از آن در ساختار معماری فضاگرا(شفافیت) طراحی ساختمان اداری شهرداری منطقه 1 بندرعباس می باشیم، بطوریکه با بررسی عوامل تاثیرگذار در گذشته)موضع مطلق یا جوهری، موظع ربطی یا نسبی و موضع معرفت شناختی) و حال(عینی، بالقوه قابل ادراک و بالفعل درک شده) به بررسی ساختار طرح می پردازد. بطوریکه هدف از این تحقیق، شناخت عوامل تاثیرگذار در ساختار معماری و در نهایت بهره گیری از عناصر بعنوان المان های فضایی در ساختار بنا می باشد. روش این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است و رویکردی توصیفی دارد. نتایج به دست آمده از این پژوهش را می توان تلفیقی از چندین سبک معماری در جهت ایجاد ساختاری که همسازگار با سبک مورد نظر و اقلیم منطقه باشد.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، هویت در معماری ، فضا ، ساختار فضایی ، ساختمان اداری شهردای منطقه1