طراحی بوستان محلی در بافت تاریخی کهن شهر تبریز با رویکرد پایداری و بهینه سازی تعاملات اجتماعی

یکی از معیارهای ارزیابی کیفیت محیط هر شهر، وجود فضاهای سبز عمومی است؛ فضاهایی که شهروندان بتوانند با ایمنی و آسایش خاطر با هم به گفتگو بپردازند؛ در حالی که اکثر طراحی پارک های شهری با هدف تامین فضای سبز صورت گرفته است و به نوع و کیفیت روابط بین شهروندان و افزایش مدت حضور آن ها در یک فضای امن و با تعاملات بیشتر توجهی نشده است، از طرفی پارک های شهری دارای کارکردهای گوناگون اجتماعی، اقتصادی و اکولوژیکی می باشند. از این بین، کارکردهای اجتماعی به دلیل ارتباط مستقیم آن با شهروندان و مشارکت آن ها در ایجاد یک فضای پویا اهمیت ویژه ای دارد. در این مقاله ابتدا به بررسی شاخص های پایداری و تاثیر آن ها بر محیط پرداخته شده است، سپس بر اساس مطالعات کتابخانه ای و میدانی به تاثیر موارد فوق بر سایت مورد مطالعه، پرداخته شده است و خروجی مطالعات در غالب راهکارها و کاربری های پیشنهادی جهت پویایی فضا و تعاملات اجتماعی بیشتر ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، پایداری اجتماعی ، مولفه های پایداری اجتماعی ، فضای سبز