بررسی نقش رضایت از عوامل کالبدی بر میزان افسردگی ساکنان مجتمع های مسکونی (مطالعه موردی:شهر گرگان)

نیاز به مسکن از جمله اصلی ترین ضروریات زندگی بشر در عصر حاضر می باشد. در همین راستا گسترش شهرنشینی، افزایش جمعیت و همچنین کمبود زمین باعث گسترش مجتمع های مسکونی با تعداد واحدهای بالا و غیراستاندارد به خصوص در حاشیه شهرهای بزرگ شده است. گسترش شهرنشینی در حواشی شهرها و عدم توجه به مقولات استاندارد و انسانی حوزه ساخت همواره پیامدهای منفی از جمله افسردگی دارد. متعاقبا در پژوهش حاضر در قالب یک مطالعه پیمایشی به بررسی نقش عوامل کالبدی و فیزیکی مجتمع های مسکونی بر میزان افسردگی ساکنان مجتمع های مسکونی پرداخته شده است. جامعه آماری شامل ساکنان مجتمع های مسکونی واقع در شهرک های مسکونی شهریار، حافظ و جامی بوده است که به با استفاده از شیوه نمونه گیری خوشه ای تعداد 384 نفر به عنوان نمونه نهایی انتخاب شدند. یافته های پژوهش نشان داده است که بین شاخص های نورپردازی، فضای سبز، ارتفاع داخلی، طبقات ساختمان ودر نهایت ازدحام و تراکم با میزان افسردگی ساکنان رابطه معناداری وجود دارد. با توجه به یافته های حاضر می توان نتیجه گرفت از آنجایی که طق آمارهای رسمی، حدود 25% از افراد جامعه مبتلا به یکی از بیماری های روانی هستند و بخش زیادی از وقت خود را در واحد های مسکونی سپری می کنند، می توان با تقویت مولفه های کالبدی در مجتمع های مسکونی تا حد زیادی سبب کاهش افسردگی و تقویت سلامت روانی ساکنان را فراهم نمود.

کلیدواژه ها:

کالبد ، مجتمع ، افسردگی ، سلامت روان ، گرگان