بناهای تاریخی مکانی برای ایجاد فضایی با پایداری فرهنگی و اجتماعی(نمونه موردی:کاروانسرای کوهاب نطنز)

بناهای تاریخی بخشی از فرهنگ یک ملت است و برای آنها ایجاد حس تعلق می کند. این بناهای تاریخی، به دلیل عدم توجه و متروک شدن، دچار فرسودگی و ضعف شده که منجر به ویرانی آنها شده و سقوط میراث و ریشه های فرهنگی جامعه و در نتیجه سبب بروز بحران هویت می شود. ویرانی اینگونه بناها با افول حیات شهری در آنها و همچنین تضعیف نقش فرهنگی_اجتماعی بافت های تاریخی همراه است. اگر بتوان نیازهای ضروری جهت استفاده از این بناها را برطرف کرد، این مکان می تواند باعث افزایش تعاملات اجتماعی شود. از سوی دیگر مجموعه ای که باعث افزایش تعاملات اجتماعی و فرهنگی شود، بخش قابل توجهی از ابعاد مختلف باززنده سازی یک بنای تاریخی را تحت پوشش خود قرار می دهد. کاروانسرای کوهاب نطنز یکی از آثار تاریخی دوره صفویه می باشد که به صورت متروکه درآمده و این امر بر سرعت ویرانی بنا افزوده است. این تحقیق با استفاده از روش توصیفی_تحلیلی سعی دارد که به لزوم باززنده سازی بناهای تاریخی جهت جلوگیری از ویرانی و همچنین نقشی که این نوع بناها می توانند در پایداری فرهنگی_اجتماعی ایفا کنند را مورد بررسی قراردهد.

کلیدواژه ها:

فرهنگ ، هویت ، بنای تاریخی ، پایداری فرهنگی و اجتماعی ، کاروانسرای کوهاب نطنز