تاملی بر نقش سیستم لوله زیرزمینی با رطوبت زن داخلی به منظور کاهش دما و بار سرمایشی ساختمان در اقلیم گرم و خشک ایران

بحران انرژی و کاهش منابع انرژی تجدیدناپذیر از چالش های اساسی برای بشر امروز محسوب می شود. بهره گیری از سامانه های غیرفعال در حوزه ی معماری و ساختمان از راهکارهای بنیادی برای غلبه بر این چالش است. معماری سنتی ایران همواره با بهره بردن از سامانه های غیرفعال در پی راه حل های پایدار برای خلق فضاهایی با حداکثر آسایش مخاطبان بوده است. زمین به طور طبیعی منبع انرژی بسیار عظیمی است که در معماری سنتی ایران به آن توجه ویژه ای شده است. با ادغام خصوصیات خاک در سامانه های غیرفعال می توان از ظرفیت گرمایش/سرمایش آن بهره برد. استفاده از سیستم لوله ی زیرزمینی در تلفیق با رطوبت زن داخلی پاسخ مناسبی برای کاهش مصرف انرژی و افزایش آسایش مخاطبان به شمار می آید. هدف از این پژوهش، بررسی عملکرد سیستم لوله های هوایی زیرزمینی تلفیق شده با رطوبت زن دراقلیم گرم و خشک ایران به منظور کاهش دما و بار سرمایشی ساختمان است. راهبرد پژوهش، روش تحلیلی یا مدلسازی بوده به طوری که مدلی در شهر یزد به عنوان نماینده اقلیم گرم و خشک ایران به کمک نرم افزار Design builder شبیه سازی شده و تاثیر سیستم مذکور مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج این پژوهش نشان می دهد استفاده از این سیستم تاثیر زیادی در کاهش دما و بار سرمایشی ساختمان دارد. همچنین می توان از سیستم مذکور در تلفیق با سایر سامانه های فعال و غیرفعال استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

بحران انرژی ، سامانه های غیرفعال ، سیستم لوله های زیرزمینی ، رطوبت زن داخلی