نقش مسکن انعطاف پذیر در ایجاد مطلوبیت بر مسکن و افزایش حس تعلق ساکنین

مسکن به عنوان مکانی که انسان بیشترین اوقات زندگی خود را در آن سپری می کند، یکی از مهمترین و بحث بر انگیزترین موضوعات پیش روی طراحان به شمار می رود. طراحی مسکن به گونه ای که پاسخگوی نیازهای طیف وسیعی از کاربران با فرهنگ ها، آداب و رسوم و در نتیجه نیازهای فضایی متفاوت و گوناگون و یا نیازهای در حال تغییر خانواده در گذر زمان باشد از جمله مسایل می باشد، که در صورت توجه به این مساله می توان به محیط های مسکونی با ماندگاری طولانی تری دست یافت، به گونه ای که با گذشت زمان ساکنان احساس تعلق به آن داشته باشند. ایده مسکن منعطف کمک خواهد کرد تا مسکن با طیف گسترده تری از افراد با روحیات و شیوه های مختلف زیستن و نیاز های متفاوت هماهنگی وبا تغییر نیازهای کاربران سازگار گردد و رضایتمندی افراد را از محیط زندگیشان افزایش دهد.همچنین می تواند محیط مسکن را با شرایط روحی ، روانی و نیازهای فیزیکی استفاده کنندگان در طول زمان تطبیق دهد و باعث افزایش مشارکت مردم در فرآیند طراحی، ساخت و کنترل مسکن می گردد؛ با افزایش حضور مردم در مراحل مختلف ساخت مسکن ، حس تعلق و رشد تعاملات اجتماعی و زندگی جمعی ساکنان افزایش پیدا خواهد کرد.بر همین اساس پژوهش حاضر به دنبال تحقق این ویژگی در مسکن انعطاف پذیری می باشد که دارای ابعاد گوناگون بوده است.روش تحقیق در این پژوهش به صورت توصیفی-تحلیلی است واطلاعات با استفاده از طریق راهکارهای ترکیبی نظیر مطالعات کتابخانه ای و مطالعات میدانی نظیر پرسشنامه و مصاحبه گردآوری شده است. لذا با توجه به هدف اصلی ذکر شده استفاده از طراحی انعطاف پذیر در مسکن امید دستیابی به اهداف فرعی اما مهمی چون آسایش فیزیکی و روانی، ایجاد حس تعلق در ساکنان که پایداری مسکن، محله و در نهایت جامعه را موجب می شود را نیز داراست.

کلیدواژه ها:

مسکن ، انعطاف پذیری ، مسکن منعطف ، مطلوبیت ، حس تعلق