کاربرد مواد تغییر فاز دهنده در طراحی اقلیمی مناطق گرم و خشک

یکی از مهمترین شرایط کارایی ساختمان تامین آسایش حرارتی ساکنین آن میباشد . طراحی اقلیمی روشی است که با استفاده از ظرفیتهای طراحی و راهکارهای غیر فعال آن ، شرایط آسایش کاربر ساختمان را با کمترین میزان مصرف انرژی های فسیلی فراهم میکند . یکی از اصلی ترین نکات در طراحی اقلیمی مناطق گرم و خشک به حداقل رساندن نوسانات دمایی هوای داخل ساختمان در طول شبانه روز است . بدین معنی که ساختمان باید به گونه ای باشد که بتواند از نفوذ گرما در طول روز به داخل و خروج گرما در طول شب به خارج ساختمان جلوگیری کند . از طرفی با ورود فناوری های نوین استفاده از آنها در صنعت ساختمان ، علی الخصوص طراحی اقلیمی ساختمانها اجتناب ناپذیر است . یکی از این فناوری های نوین استفاده از مواد تغییر فاز دهنده میباشد . این مواد با خاصیت ذخیره و آزاد سازی انرژی بر پایه گرمای نهان ذوب تا حدود بسیار زیادی نوسانات دمایی هوای داخل ساختمان را کاهش میدهند . در این پژوهش به بررسی کاربرد این مواد در طراحی اقلیمی و همچنین به بررسی تحقیقات عددی صورت گرفته بر روی کاربرد این مواد به منظور کنترل نوسانات دمای هوای داخل ، بر اساس اسناد کتابخانه ای پرداخته میشود .

کلیدواژه ها:

ذخیره سازی انرژی ، مواد تغییر فاز دهنده ، طراحی اقلیمی ، اقلیم گرم و خشک